94297801

362

K. PANEK

Dla otrzymania kwasu moczowego w moczu zaprawia się większą ilość moczu V,₀ objętości stężonego kwasu solnego i pozostawia się w chłodnem miejscu przez 24 godzin. Po tym czasie wydziela się na dnie większa część znajdującego się kwasu moczowego w postaci kryształków, zabarwionych żółto barwikiem moczu. Mocze rozcieńczone należy przedtem zagęścić.

W celu wykazania kwasu moczowego służą następujące odczyny:

Próba mureksydowa. Małą ilość substancyi ogrzewa się z kilku kroplami stężonego kwasu azotowego, a następnie odparowuje się do suchości na łaźni wodnej. W razie obecności kwasu moczowego pozostaje cebulasto-żółta plama, która zwilżona amoniakiem barwi się purpurowo (purpuran amonowy), zaś pod wpływem ługu sodowego fiołkowo-niebiesko.

Odczyn Deniges’a. Szczyptę substancyi badanej ogrzewa się z rozcieńczonym kwasem azotowym aż do wystąpienia burzenia, poczerń odpędza się nadmiar kwasu, ogrzewając na łaźni i zagęszcza roztwór do małej pozostałości (nie do suchości). Po oziębieniu zaprawia się pozostałość 2—3 kroplami kwasu solnego i kilku kroplami kupnego benzolu z przymieszką tiofenu. W razie obecności kwasu moczowego pojawia się zabarwienie niebieskie, które po utlenieniu się benzolu przechodzi w brunatne, pojawia się natomiast znowu przy po-w'tórnem dodaniu benzolu.

Człowiek dorosły wydziela na dobę 0 25 —1-0 gr. kwasu moczowej ). Ilość ta jednakże waha się zależnie od jakości poż3'wienia. Przy wyłącznie roślin nem żywieniu nie przekracza 03 gr. na dobę, zaś przy żywieniu mięsnem dochodzi do 2 gramów i wyżej. Stosunek kwasu moczowego do mocznika wynosi średnio w moczu prawidłowym 1:45. Kwas moczowy znajduje się również w moczu zwierząt ssących, a szczególnie obficie występuje w moczu, względnie kale ptactwa i płazów, gdzie zastępuje miejsce mocznika jako produkt przemiany substancyi azotowych. U zwierząt mięsożernych wbrew mylnie utrzymującym się poglądom, ilość kwasu moczowego jest nader mała a niekiedy brak go zupełnie, natomiast spotyka się w mniejszych lub większych ilościach w moczu zwierząt roślinożernych.

Powstawanie kwasu moczowego. Sprawę powstawania kwasu moczowego postawiły we właściwem świetle badai: ia Horbacz ewskiego, wyczerpujące prace E. Fischera, oraz rozległy materyał badań przemiany materyi ostatnich czasów. Streszczają się one w ogólnie dziś przyjętem zapatrywaniu, że kwas moczowy w ustroju ludzi i zwierząt ssących powstaje głównie, jeżeli nie W3dącznie, przez utlenienie zasad nukleinowych pokarmów, względnie elementów tkankowych ciała. Horbaczewski wykazał, że przy wytrawianiu narządów miąższow3^Tch, jak wątroby, śledziony i innych gruczołów, bez dostępu tlenu powstają zasad3^T ksantynowe,