.261
t. j. moc oświetlenia płaskiego przedmiotu wyraża się przez iloczyn trzech liczb, z których jedna pozorną wielkość świecącćj powierzchni, druga rzeczywisty jćj blask, a trzecia wstawę kąta oznacza, pod którym promienie na ten przedmiot padają. Gdy kąt a = 90°, •
l\ — w. e.
Ilość światła, która od przedmiotu świecącego do oka się dostaje i oświeca obraz jego, powstały na siatkówce, zowie się pozorną jasnością przedmiotu. Podzieliwszy tę ilość u przez po-
zorną wielkość w świecącego przedmiotu, mamy iloraz/— ,
który wystawia ilość światła, przychodzącego do oka od pozornej jednostki powierzchni, np. od linii kwadratowej. Iloraz ten zowie się pozornym blaskiem świecącego przedmiotu. Lecz w oku naszem zawsze tylko pewna powierzchnia na siatkówce Przez światło wpadające bywa oświeconą, a moc jćj oświetlenia, zatśm także i jasność pozorna u, zależy od bezwzględnćj jasności źródła światła i jego oddalenia od naszego oka według powyższego prawa
Ae
u — czyli —
dla tego musi też ze względu na to, iż .u — wj, być także e=j,
I- j- blask pozorny ciała świecącego zostaje ten sam w każdej ' odległości, stosując się tylko do rzeczywistego blasku jego (w przypuszczeniu jednak, że promienie światła na drodze swćj nie znachodzą przeszkód, któreby moc ich oświetlenia osłabiały)- Jeśli tedy płomień jaki ustawimy w odległości 10 razy większej, niż pierwszy raz, rozciągłość powierzchni jego okaże się oku sto razy mniejsza, a wskutek tego oświetlenie, przezeń sprawione, 100 razy słabszem stać się musi, niż w oddaleniu po-jedynczem. Lecz część płomienia, która w lOcio-rakiej odległości jeszcze ma pozorną wielkość linii kwadratowej, musi być sto razy większą od tej, która w odległości 1 jako linia kwadratowa przedstawia się oku, zatem wynosić 100 linii kwadratowych, a światło pochodzące od niej musi być sto razy silniejsze. Z tego zaś wynika, że moc światła tej części płomienia, która się przedstawia, oku jako linia kwadratowa, jest taka sama w dzie-sięciorakićj odległości jak w pojedynczćj. Gdy przeto średnica