FizykaII31701

311

że z miejsca U widział podobnież w większem zwierciadle CD obraz słońca, który mu za znak niemylny przy "pomiarach służy. Bo‘gdy SU jest promień słoneczny, padający na źwierciadło będzie SHD kąt padania, BUD kąt odbicia, gdyż DH jest prostopadła do EF i w kierunku IIB widzi się przez dalo-wid obraz słońca; zatem jest kąt SHD=DHB czyli BUD —. CUO, 1- j. U O w rzeczy samej przedstawia promień słoneczny, odbity od zwierciadła CD i rzucony ku miernikowi O w kierunku osi da-lowidu, na której leży także promień od mniejszego źwiercia-dła odbity i przychodzący do oka, patrzącego przez dalowid.

ko położenie źwierciadła B,

biciu

Sextans źwierciadłowy służy do mierzenia kąta, który zamykają dwie proste linie, pociągnięte do oka z dwóch odległych Punktów. Przyrząd ten polega na następującej zasadzie. Dajmy ^na to, że A {Fig. 153) jest małe źwierciadełko, na którego górnej połowie mierna metalowego pokrycia, wskutek czego oko, w punkcie U położone, przez nieobłożoną część szklanuej płytki wolno patrzeć może. W miejscu B znajduje się drugie źwierciadełko, dające się obracać około osi, prostopadłej do płaszczyzny rysunku. Temu źwier-ciadełku B można nadać takie położenie, iż promień, od dalekiego przedmiotu do niego przybywający KB, doznawszy na nim odbicia, pada na źwierciadło A i odbiwszy się od tegoż, przychodzi do oka O, które przez nieobłożoną część źwierciadła A widzi ten przedmiot L w kierunku OE\, a w obłożonej amalgamem części znowu jego obraz w tym samym kierunku, równoległe od nieruchomego źwier-^ciadła A, nazwiemy poezątkowem. Sprowadziwszy je przez obró-^Cenie około rzeczonej osi do iiinego położenia, grubszem szrafi-lowaniem na rysunku oznaczonego, promień KB nie może po od

pasc już na źwierciadło A, wskutek czego obraz przedmio-