FizykaII44601

442

I

Wiednie punkta B i O, gdyż położenie tych pojedynczych punktów w przestrzeni jest zupełnie określone, zatem już nie jest więcej wątpliwem, który z nich na przodzie, a który z tyłu.

Fig. 240.

W omówionym właśnie przypadku obrazy punktów dla prawego i lewego oka leżą na płytkach M i N całkiem oddzielnie. Patrząc jednak na rozciągły przedmiot, obraz jego dla oka prawego nakrywa w części obraz dla oka lewego, jak to widać na rysunku {Fig. 240). Ztąd powstaje zamieszanie w obrazach, bo prawe oko widzi w części także obraz dla lewego oka przeznaczony, a lewe znowu odwrotnie część obrazu, przeznaczonego dla oka prawego. Do zupełnego oddzielenia tych dwóch obrazów od siebie, aby każde oko widziało tylko jeden, wrażeniu swemu na siatkówce odpowiedni obyaz, potrzeba osobnych przyrządów, które stereoskopami nazwano od wyrazów greckich, oznaczających bryłę i widzę. Wheatstone wynalazł w roku 1838 pierwszy przyrząd tego rodzaju, którego zasadę objaśnia Fig. 241. Dwa płaskie zwierciadła ba i bc są tak ze sobą zestawione pod prostym kątem, iż wspólna ich krawędź ma pionowe położenie. Przed jedno z tych dwóch zwierciadeł, mianowicie przed bc, ustawia się prawe oko r, a przed drugie ab oko lewe l-Skoro tedy w miejscu g znajduje się rysunek jakiegoś przedmiotu, przeznaczony dla prawego oka, w miejscu zaś h rysunek jego zgodny z obrazem w lewem oku, wówczas każde oko widzi

obraz odpowiedniego mu rysunku

w miejscu i, a jednoczesne te wrażenia w obu o-czach muszą się w rzeczony spo-sposób połączyć w jedno niejako Fig 241    wspólne wrażenie