481
A że dla promieni nadzwyczajnie załamanych nie zawsze się ten sam skaźnik otrzymuje, więc muszą, one w tym krysztale iść w różnych kierunkach z różną chyżością, a powierzchnie ich fal kształtu kulistego mieć nie mogą. Wszystkie też zjawiska załamywania światła w spacie islandzkim, jak to uczą ścisłe wymiary, clają się tłumaczyć z największą dokładnością, gdy się przyjmie, że w ogóle każde świetlne drganie cząsteczek eteru, zawartego w tem ciele, wywołuje w nim dwie fale, jednę kulistą a drugą elipsoidalną, której kształt odpowie,da obrotowi elipsy około jej mniejszej osi. Obie fale stykają się ze sobą w punktach końcowych tej osi, mającej położenie osi kryształu. Mniejsza oś tej elipsy tak się ma do osi większej, jak 06045 : 0-6742 — 1'4833 : 1.6543. Pierwsze dwie liczby wystawiają zarazem chy-żości przesyłania fal świetlnych w kierunku osi spatu i w kierunku do tej osi prostopadłym, położywszy chyżość światła w powietrzu = 1. ■
Najmniejsza wartość skaźnika promieni nadzwyczajnych w spacie, odpowiednia kierunkowi prostopadłemu do głównej °si tego kryształu, jest = T4833. Dla każdego zaś innego ich kierunku okazuje się ona większą, wskutek czego chyżość nadzwyczajnych promieni w prostopadłym kierunku do krystalicznej osi głównej jest nierównie większa, niż w każdym innym kierunku i staje się tem mniejszą, im bardziej kierunek takiego Promienia w krysztale zbliża się do tej osi jego, wzdłuż której °ne idą dalej z chyżością, skaźnikowi 1-6543 odpowiednią, t. j. z chyżością zwyczajnych promieni. Z tego powodu nie widać -żadnego dwojenia się promieni światła w kierunku tej osi, różniącej się optycznie od każdego innego kierunku w krysztale i nazwanej dla tego optyczną jego osią. Niechaj w Fig. 262 li-
a
C
Fig. 262.
b
Fizyka T. II.
nia ab wystawia jej kierunek w spacie islandzkim, długość ma mb chyżość zwyczajnych, mc i md chyżość nadzwyczajnych promieni, które to ostatnie mają w nim kierunek prostopadły do optycznej osi jego. Koło zatoczone promieniem ma z punktu m wystawia niejako prawro, we-
61