Magazyn6
501

\

EGZEKUCJA SKARBOWA

11

»

strukcji o przymusowem ściąganiu państwowych podatków i opłat tudzież innych należności skarbowych", która jednak nie wyczerpała całokształtu postępowania egzekucyjnego. Zresztą nie objęła ona swą kompetencją terytorjalną górnośląskiej części województwa śląskiego, a co najważniejsza nie miała ona mocy ustawy.

Ustawowa kodyfikacja jednolitego egzekucyjnego postępowania skarbowego nastąpiła wskutek wspomnianej ustawy z dn. io. III. 1932 r., która nadała Radzie Ministrów delegację ustawodawczą do wydania w drodze rozporządzeń przepisów, normujących całokształt postępowania egzekucyjnego władz skarbowych oraz przypadki przekazywania egzekucji skarbowej do sądowego postępowania egzekucyjnego. Opracowani⁶ tych przepisów nie było łatwem zadaniem. Wszakże zasadniczo postępowanie egzekucyjne w trybie administracyjnym i postępowanie egzekucyjne sądowe powinno opierać się na wspólnych założeniach i zasadach, zwłaszcza, że w razie zbiegu tych egzekucyj, egzekucja trybem administracyjnym przechodzi wprost na tory egzekucji sądowej. Wówczas jednak nie obowiązywało jeszcze jednolite sądowe prawo egzekucyjne, tworzące obecnie drugą część kodeksu postępowania cywilnego (K. P. C.). Tylko prace Komisji Kodyfikacyjnej nad prawem tern skrystalizowały się tak dalece w projekcie, uchwalonym w drugiem czytaniu, że można było uważać główne zasady i kształty oraz większą część przepisów jednolitego sądowego postępowania egzekucyjnego za już ustalone. Na tym więc projekcie wzorowane zostało rozporządzenie Rady Ministrów z dn. 25. VI. 1932 r. o postępowaniu egzekucyjnem władz skarbowych, ogłoszone dn. 22. VII. 1932 r. w Nr. 62, poz. 580 Dziennika Ustaw.

Prawo o sądowem postępowaniu egzekucyjnem w swej ostateczne 1 postaci wydane zostało o 6 miesięcy później i ogłoszone w' Dzienniku Ustaw z dn. 19. XII. 1932 r. Nr. u 2, poz. 934. Zawiera ono w stosunku do wspomnianego projektu Komisji Kodyfikacyjnej cały szereg nowych lub odmiennych przepisów; przeto nie wszystkie przepisy postępowania egzekucyjnego odpowiadają przepisom K. P. C. Wprawdzie w celu częściowego uzgodnienia z temi przepisami wydane zostały nowele do postępowania egzekucyjnego rozporządzeniami Rady Ministrów z dn. 2. I. 1933 r. (Dz. U.

Nr. 4, poz. 24) i z dn. 28. I. 1934 r. (Dz. U. Nr. 10, poz. 18), jednak tej czynności nowelizacyjnej nie można uważać za ukończoną.

Przepisy postępowania egzekucyjnego i nowel, normujące skarbowe postępowanie egzekucyjne, obowiązują aż do uchylenia ich przez Radę Ministrów, poczem miałyby obowiązywać na nowo dawniejsze przepisy o egzekucji skarbowej. Nie można jednak przypuszczać, iżby kiedykolwiek powróciły do życia systemy egzekucji skarbowej, stworzone przez państwa zaborcze, nieodpowia-dające stosunkom w Polsce.

Ustawa z dnia 19. III. 1932 r. ześrodko-wała w ręku władz skarbowych całą akcję egzekucyjną, nietylko w trybie administracyjnym, ale i w drodze sądowej i to w odniesieniu do wszelkich należności, którym służy prawo ściągalności w trybie administracyjnym. Skutkiem tego jedynie władze skarbowe, ściśle biorąc urzędy skarbowe, są uprawnione ściągać: 1) wszelkiego rodzaju daniny publiczne (podatki i opłaty) i inne publiczne prawne należności państwa, samorządu tery torjalnego gospodarczego i zawodowego, samorządu kościelnego i wyznaniowego, 2) należności publiczno-prawne innych instytucyj publicznych, np. ubezpieczalni społecznych, Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych, szpitali, funduszu pracy, państwowego funduszu drogowego, spółek drogowych i wodnych i t. d., a nawet 3) należności prywatno-prawne, które z tytułu ważności ich dla państwa uzyskały prawo ściągalności w trybie administracyjnym, jako to: należności Pocztowej Kasy Oszczędności, komunalnych kas oszczędności, gminnych kas oszczędnościowo-pożyczkowych, Państwowego Banku Rolnego, Banku Gospodarstwa Krajowego, towarzystw kredytowych ziemskich i t. d.

Taki radykalny przewrót w stosunku do dotychczasowego stanu prawnego dokonany został narazie tytułem próby w ten sposób, że dotychczasowe przepisy o ściąganiu wspomnianych należności przez dotychczasowe władze nie zostały uchylone, a tylko w mocy zawieszone; Rada zaś Ministrów upoważniona została do określenia w drodze wyjątku tych należności, które mogą być ściągane przez dotychczasowe władze egzekucyjne. Z prawa tego Rada Ministrów skorzystała tylko w stosunku do nielicznych należności, a to rozporządzeniem z dn. 25. VI. 1932 r. o wyłączeniu niektó-

d