NDIGCZAS0034762508

192 Emil Zegadłowicz.

a rozmodrzone niebiosy twoje jeno — niczyje

10

O rosy perliste

traw szczeremi łzami —

--módlcie się za nami

o dole przymgliste za temi górami —

—    — módlcie się za nami przestworza wieczyste pisane gwiazdami —

--módlcie się za nami

11

a tu zbliska zdaleka idzie Bóg do człowieka — idzie człowiek do Boga

—    jedna jedna im droga

49

drożyna się skończyła — —

—    cóż to tu za ścieżka

tak się wmig wywsężyła —?— ...cicho —!— Bóg tu mieszka —!!—

50

—    a to właśnie do Niego--

--no to szczęśliwej drogi —;—

nic dobrego, nic złego nie przynoszę w te progi —

51

jeno serce miłujące jeno myśli gorejące jeno radość niesłychaną i dar jeden: ziemi rano

52

zebrałem to jak umiałem we dwie ręce, całem ciałem —