43
W dwa wieki później, Leon X. na soborze lateraneńskim 1518, podnosi głos w tej sprawie, nauczając, że w każdym człowieku jest odrębna dusza nieśmiertelna, która z istoty swej jest formą ciała *).
Wreszcie niedawnemi czasy Kościół jeszcze raz musiał się zająć tą sprawą wskutek błędów Giinthera, który wystąpił ze swym trychotomizmem. Wówczas to Pius IX. wystosował dwa listy, jeden do Arcybiskupa Kolońskiego, Kardynała von Geissel, drugi do Biskupa Wrocławskiego, wskutek pokrewnych Guntherowi^ błędów, szerzonych przez kanonika Bal-tzera. W pierwszym liście z dnia 15 czerwca 1857 powiada Pius IX, że nauka Giiuthera obraża zdanie katolickie i naukę, według której człowiek tak się składa z duszy i ciała, że dusza, i to rozumna, jest prawdziwą przez się i bezpośrednią formą ciała. (Noscimus laedi catbolicam sententiam ac doctri-nam de hornine, qui corpore et auima ita absokatur, ut aniina eaque rationalis sit vera per se atque unica corporis forma).
Gdy mimo to, kilku profesorów teologii we Wrocławiu, a między nimi kanonik Baltzer, dalej szerzyli błędy Giintke-rowskie, Pius IX. napisał 30 kwietnia 1860 r. do biskupa vae vere ac per se hurnani corporis non sit forma, velut erroneam ac veritati fidei catholicae inimicam sacro approbante concilio reprobamus: definientes, ut si ąuidam deinceps asserere, defendere, seu tenere perti-naciter praesumpserit, quod anima rationalis seu intellectiva non sit forma corporis hurnani per se et essentialiter, tamąuam haereticus sit censendus“. — Oczywiście, że na tę ostatnią nazwę tern bardziej ci zasługują, co znów żadnej nie przyjmują, ci, u których dusza jest wyrobem ośrodków nerwowych.
’) Hoc sacro approbante concilio damnamus et reprobamus omnes asserentes aniinam intellectivam mortalem esse et unicam in cunctis ho-minibus, aut hoc in dubium vertentes, cum illa non solum vere per se et essentialiter hurnani corporis forma exstat, sicut in canone fel. record. Ciem. papae V. praedecessoris nostri, in generali Viennensi concilio edito continetur; verum et immortalis, et pro corporum, ąuibus infundi-tur, multiplicanda sit. — Cfr. Bouillier op. c str. 150 squ, skąd wszystkie te szczegóły wzięte.