page0162

kiem. I otóż właśnie nadużywaniem analogii Spencer, Darwin, Buchner rzucają czytelnikom swoim piasek w oczy. W królestwie zwierzęcem napotykamy podobieństwa do życia ludzkiego, nawet do cnót i występków człowieka, i otóż z tej analogii, która, jak mówi aksyomat: „Omnis com]>aratio claudicat^u wyprowadzają ci panowie wniosek — Ergo, a więc człowiek jest tylko wyżej rozwiniętem zwierzęciem. Wniosek taki jest grubym błędem wobec reguł zdrowej logiki.

Zauważmy nasampizód, że są przerwy w stopniowaniu doskonałości w naturze.

„Powolne stopniowanie mówi Gathrein— jakie istnieje w naturze, nawet gdyby było dosko-nałem i nieprzerwanem, nie przemawiałoby, jak to widzieliśmy, za doktryną rozwojową, gdyż może ono i bez takowej być wyjaśnionem. Ale stopniowanie to jest bardzo dalekiem od doskonałości. Owszem, okazują się w niem liczne luki, które hipotezę o stopniowem rozwijaniu się wyższych istot z niższych, czynią niemożliwą. Zwłaszcza niezgłęb.ona przepaść oddziela człowieka od najwyżej stojących zwierząt.

Gdyby człowiek rozwinął się drogą przejść powolnych i stopniowych ze zwierzęcia (n. p. z jakiego gatunku małp), to musiałyby się gdzieś odnaleść ogniwa pośrednie, po których zwolna wznosił się on w górę. Niepodobna, a-byśmy nie odkryli dotąd nietylko odosobnionych indywiduów, ale i całych plemion na stopniach pośrednich między ludźmi i małpanv.

http://rcin.org.pl