986
takich monet idzie na grzywnę; wartość jej wynosi rs. 6 k. 8 (40 złp. 16 gr.).' Niezrozumiały napis na stronie odwrotnej, tudzież niezwykła postać sprawiły, że te monety, rzadko napotykane, lud zaczął używać jako amulety, którym przypisywano własność chronienia od czarów a szczególniej od nieszczęść na morzu. Pod następującymi królami wybijano podobne monety, pomiędzy któ-remi odznaczają sid tak zwane nobles au taisseau Henryka VIII; są one ze złota mniej czystego; przedstawiają na stronie głównej okręt bez róży, na stronie zaś odwrotnej krzyż lilijowy i tenże sam napis; wartość ich o niewiele 5 rsr. przechodzi. Tegoż stempla napotykają się pół i ćwierć noble.
Rosens (Jonathan), syn Józefa, z Litwy, wydał pt. Jeszuah be-Israel (Zbawienie w Izraelu), dokładny komentarz z figurami do części dzieła Jod ka-Chzakoh Majmonidesa, noszącej tytuł: Kidusz ha-Chodesz (Poświęcenie miesiąca) i traktującej o przedmiocie astronomicznym, (Frankfurt nad Menem 1790 fol.). F. Str.
Rosentretter (Maciej), kaznodzieja polski ewangelicki w Królewcu, żyjący w końcu XVI i pierwszych latach XVII wieku. Pisał dzieła w obronie swogo wyznania i polemizował z duchownymi katolickimi. Wszystkie jego prace czystym językiem polskim ułożone i bardzo rzadkie, dotąd znane są:
skiego,przeciw prawdzie słowa Bożego wydaną, (tamże 1611 w 4-ce). Jest to obrona poprzedzającego dzieła. F. M S.
Rosenzweig (Henryk), doktor medycyny i chirurgii, Izraelita, urodził się w Krakowie r. 1794, promowoł w Berlinie 1823 r., napisawszy rozprawę De apuplexia, potwierdzony na te stopnie doktorskie w Krakowie. W roku 1845 był lekarzem ordynującym w szpitalu starozakonnych w Krakowie, miał liczną bardzo praktykę, oraz poważanie i szacunek powszechny. Oprócz powyższej rozprawy ogłosił szacowny opis cholery w dziełku łacińskiem p. t. Cholerom ejus naturom bremter descripfio, (Kraków 1850). Umarł w r. 1853. F. M. S.
ROSCtti (Konstanty), publicysta rumuński, urodził się około roku 1816 w Bukareście, wszedł do wojska r. 1833, a opuścił je r. 1836, aby się poświęcić naukom. Zaczął od tłómaczeń Byrona, Woltera i Lamartina. i wydał roku 1840 Pieśni szczęścia (Cesuri, de Maila Mirę), z których kilka zyskało popularność. Był naczelnikiem policyi w Pitesti (r. 1842), później prokuratorem trybunału cywilnego w Bukareście, wziął dymissyję r. 1845, bawił czas niejaki w Paryżu, a za powTotem ożenił się z panną Maryją Grant, urodzoną na wyspie Guernęsey r. 1819, która odebrawszy wychowanie we Francyi, przyjechała do Bukarestu wraz z bratem sekretarzem konsula angielskiego. Napojony wyobrażeniami demokratycznemi, roku 1846 bez względu na swe imię arystokratyczne i ku wielkiemu zadziwieniu bojarów , Rosetti otworzył księgarnie. Był potem członkiem komitetu rewolucyjnego rumuńskiego. Aresztowany dnia 9 czerw ca, a nazajutrz uwolniony przez lud, zamiast mścić się nad księciem Bibesco, ocalił go i uprowadził w powozie przez szeregi powstańców. Lud poklaskiwał temu szlachetnemu czynowi i niósł w tryumfie Rosettego, który był następnie naczelnikiem policyi w Bukareście, jednym z czterech sekretarzy rządu tymczasowego i dyrektorem w ministeryjum spraw wew nętrznych. Założył wftedy dziennik demokratyczny „Wychowanek rumuński” (Pruncul rumun). Deputowany we Wrześniu do obozu Fuad-Effendiego z protestacyją