page0395

387

Rozesłanie Apostołów — Rozetta

i ciało może zatracić do piekła. Kto nie bierze krzyża swego, a nie naśladuje mnie, nie jest mnie godzien. Kto was przyjmuje, mnie przyjmuje: a kto mnie przyjmuje, przyjmuje tego, który mnie posłał/¹ Wtedy apostołowie rozeszli się, wszakże nie przekroczyli granic Judei. Drugie rozesłanie ich przytoczone jest w rozdziale 28 u ś. Mateusza i w rozdziale 13 u s. Marka. Wtedy Zbawiciel powiedział im: „Idąc tedy nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha świętego; nauczając je chować wszystko, com wam kolv. iek przykazał: a oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia św iaia.” Ale zdaje się, że święto dnia 15 Lipca nie ściąga się ani do jednego, ani do drugiego tymczasowego rozesłania apostołów', ale do ich ostatecznego rozejścia się na wszystkie strony świata dla opowiadania słowa Bożego, we trzynaście lat po śmierci Jezusa Chrystusa. Wielu Chrześcijan opuściło Jeruzalem w czasie prześladowania, które wybuchło po śmierci ś. Szczepana męczennika; ale apostołowie pozostali tu, lub tylko wychodzili na czas krótki w^r okolice świętego grodu (na przykład ś. Piotr i ś. Jan do Samaryi). Według starodawnego podania, apostołowie pozostali w Judei z wyraźnego rozkazu Zbawiciela, który chciał, aby przez lat dwanaście po jego śmierci, wszyscy byli jeszcze jego świadkami w Jeruzalem (sitis miki testes in Jeru-salem). Ale w trzynastym roku Paweł i Barnaba otrzymali urząd apostolski, i apostołowie rozchodzić się zaczęli i iśdź do prowincyj przeznaczonych sobie od Boga. Paweł i Barnaba zaczęli apostołować roku 46. Piotr udał się do Rzymu, wszyscy apostołowie opuścili Jeruzalem, tylko Jakoo Alfeuszów tu pozostał. Trudno oznaczyć, kiedy mianowicie wypadło rozesłanie apostołów, które atoli następowało kolejno, ani też kiedy oni podzielili się prowincyjami, jak powiada tradycyja Ale że się rozeszli w dzień wspomnionego święta, to okazuje się z liturgii na nie, która mówi wyraźnie o opowiadaniu słowa Bożego między narodami, praedktio Eiangelii ulter gentes. Kronika Marciną Polaka, Ckronicon Pontifiwm et imperatorum, mniema, że początek temu świętu dał rozdział kości ś. Piotra i ś. Pawła, które zrzucone razem po ich męczeństwie, cudow nie rozdzieliły się. potóm jedne od drugich. O tej historyi, na którą powołuje się uczeń ś. Piotra, Marceli, podaje wiadomość Bibliotheca ec-clesiastica SchuIlingU. Cośkolwiek bądź, rzecz niezawodna, że święto rozesłania Apostołów ma za przedmiot ich rozejście się na opowiadanie wiary Chrystusowej, chociaż nie można oznaczyć dokiannie towarzyszących temu okoliczności, jak uważa historyk kuscielny Baronijusz.    L. Ii.

Rozeta, tak nazywają kamień drogi a szczególnie dyjament oszlifow any v. ten sposób, że nad podstawą płaską wznoszą się dwa rzędy ścianek trójkątnych, z których sześć górnych, zwanych ściankami gwiazdzistemi, w jednym puukcie schodzi się z sobą. Rozety uwieńczone mają sześć ścianek wierzchołkowych i 18 dolnych; rozety ścięte nuv,ą 12 ścianek pierwszych i 24 drugich. Brioletami zowią kamienie oszlifowane w postaci dwóch rozet złączonych z sobą podstawami.

Rozetowa miedź, ob: Miedz.

Rozetta, po arabsku Baszid, miasto w dolnym Egipcie, przy ujściu zachodniej odnogi rzeki Nilu do morza Śród^emnego, w pięknem położeniu, licznemi zdobne meczetami mnóstwem ogrodów otoczone. Przed wykopaniem kanału Mah-mudie do AIexandryi, a ztąd poprowadzeniem drogi handlowej ku tej stronie,, liczyło miasto to 40,000 mieszkańców, dziś ma ich zaledwie 16,000, między któremi wielu jest Greków i Koptów, trudniących się iivactw'em i w^ryrobera oleju.

25#