80S
dwu i trójzasadowe (ob.) z łatwością mogą tworzyć sole kwaśne, a przeciwnie kwasy jednozasadowe prawie nie tworzą tego rodzaju związków i że nazwy chemiczne soli kwaśnych, według dawnych pojęć urobione, są nieścisłe. Sole znowu zasadowe wydawać mogą zasady (ob.) potrzebujące do zobojętnienia więcej niż jeden równoważnik kwasu, ą zatem dwu lub trójatomowe (dwu lub trójkwasowc i t p.). T. C.
Sól miała u starożytnych znaczenie religijne. Elizeusz prorok, solą wpuszczoną w wodę, uzdrowił złe wody i nie było w nich więcej śmierci, ani niepłodności (IV Królew. 2, 19). W Mojżeszowym zakonie, kazano solą posalać wszelkie ofiary, na znak trwałości przymierza między Bogiem a ludem (II Mojżesz. 2, 13); podobnież księgi III, 18, 19 i II Parali]). 13, 19, mówią, że „umowa około soli jest wieczna przed Panem.” Sam Jezus Chrystus łączy z tradycyjnym obrazem soli niektóre z najpoważniejszych swych nauk. Mówił do uczniów swoich: „wy jesteście sól ziemi” ($. Mat., 3, 13), zachęcając aby dawali przykład słowy i czynami, „Miejcież w sobie sól, a pokój miejcie między sobą” (Ś. Marek 9, 49). Święty Paweł zaleca, aby solą mądrości i rozwagi zaprawiać mowy swoje, „Mowa wasza zawsze w przyjemności niech będzie solą posolona, abyście wiedzieli jako macie każdemu odpowiadać (Koloss. 4, 6). Ztąd też sól od najdawniejszych czasów używa się w sakramencie Chrztu świętego i przy święceniu wody. Sól, której odrobinę wkłada kapłan w ust* chrzczonego dziecięcia, oznacza mądrość i zamiłowanie rzeczy niebieskich, o które Kościół prosi Pana Boga, tudzież obowiązek, który chrzczeni przyjmują na siebie, że żyć będą, nie według prawideł mądrości ludzkiej, ale według praw i zasad Ewangelii i nigdy mówić nie będą innych słów, tylko zaprawione solą uczciwości, przyzwoitości, wstydu i pobożności. Sól błogosławi się i mię-sza z wodą święconą, dla wyrażenia, że chrześcijanin powinien się chronić zepsucia, a wszelkie mowy i postępki powinien roztropnością chrześcijańską miarkować, aby w nich nic skażonego i nic gorszącego nie było. Sól do wody święconej błogosławi się e^orcyzmem i modlitwą i ma oczyszczać od wszystkiego, coby szkodziło ludziom i bydlętom i skruszyć potęgę szatana, który stara się, aby wszystkie stworzenia szkodziły człowiekowi i aby wszyscy którzy użyją wody święconej, zachowali zdrowie na ciele i na duszy i otrzymali łaskę Ducha świętego. L. B.
Sól attycka, ob. Attycyzm.
Sói knchenna, znaną była już starożytnym o ile się zdaje najpierwej jako sól z wody morskiej, przez odparowanie ciepłem słonecznem powstająca, później zaś dopiero poznano sól kopalną. Soi kuchenna jest połączeniem chloru z sodem, stanowi ona jeden z najwięcej upowszechnionych w przyrodzie związków sodowych (ob. Sod) i służy jako najważniejszy materyjał do wyraoiania wszelkich innych soli sodowych (ob. Soda). Zastosowanie soli do zaprawiania pokarmów jest powszechnie znajomem i do tego celu największe jej ilości są zużywane, dla tego też sól jako artykuł pierwszej potrzeby, we wszystkich prawie krajach stanowi monopol rządowy, pewrne dochody przynoszący. Wydobywanie górnicze soli kopalnej czyli kamiennej, otrzymywanie jej ze źródeł lub w ogóle z wody słonej przez wywarzanie, zwykle jest wre władaniu rządów, jak również i jej sprzedaż konsumentom. Kopalnie soli znajdują się w różnych krajach, najbogatsze wszakże ze wszystkich dotąd znajomych są
51*>