page0042

4

Reguła trzech — Rehfues

15

«/₁₀; ^vv 12 godzinach przejadą mil — X'12—18. Weźmy inny przykład?

idąc z prędkością 6 wiorst na godzinę potrzeba na przebycie pewnej odległości godzin 10, pytanie, ile godzin czasu na odbycie tejże odległości potrzebuje ten, kto uchodzi 5 wiorst na godzinę. W tym razie widocznie jest reguła trzech odwrotna, gdyż im prędzej się idzie, tern krótszego potrzeba czasu na odbycie dragi, a ponieważ nadto ile razy prędkość w jednym razie jest większa od prędkości w drugim razie, tyleż razy czas na odbycie drogi w pierwszym razie potrzebny, jest krótszy od czasu potrzebnego na przebycie tejże drogi w drugim razie, więc ile razy 5 jest miejsze od 6, tyleż razy godzin 10 mniejsze od szukanej liczby godzin, którą oznaczamy przez X, a przeto mamy pro-

6X10

porcyję: 5: 6=10: x, zkąd x=—-—=12. Toz samo otrzymamy bez pro-

O

porcyj. Uchodząc na godzinę 6 wiorst, w godzinach 10 ujdzie się 6X10 wiorst, uchodząc zaś na godzinę 5 wiorst, na przebycie wiorst 6 X 10 potrze-6X10

ba godzin- ——=12.

^&    5

Reguła procentu Ob. Procent.

Reguła składana Ob. Składana reguła.

Reguła spółki ob. Spółka.

Reguły rzymskiej kancellaryi. Są to przepisy jakie każdy papież wydaje w początkach zasiadania na stolicy apostolskiej co do beneficyjów i spraw be-neficyjalnych; kończą sic one ze śmiercią papieża, i ponawiają się przez jego następcę, zaraz po jego obraniu. Jan XXII, papież od roku 1316, kazał ułożyć na piśmie reguły dla urzędników kancellaryi rzymskiej: Nie obowiązują one kościoła gallikańskiego, wyjąwszy trzech, a mianowicie: de infirmis resignan-dibus, de publicandis resignaiiunibus i de rerislmlli notitia obi/us.

Reguły zakonne. Tak się nazywają ustawy zachowywane stale przez różne zakony, a obejmujące prawidła ułożone przez ich fundatorów, lub biskupów i służące za skazówkę postępowania zakonników. Różnią się od nich konstytucyje czyli statuta postanowione na kapitułach zakonnych i podlegające zmianom stosownie do okoliczności czasu i miejsca.    L. R.

Rehabeam ob. Roboam.

RehabilitaCyja, przywrócenie do dawniejszego stanu lub prawa, mianowicie też do czci, jak np. utraconej przez bankructwo. Do tej ostatniej rehabilitacji należy przedewszystkiem zapłacenie długów, lub przynajmniej dowód, że prawomocne układy z wierzycielami zostały dopełnione.    F. Ił. L.

Rehfues (Filip Józef), pisarz niemiecki, ur. 1779 r. w Tubindze, gdzie kształcił się w seminaryjum protestanckiem. Po kilkoletnim pobj^reie we Włoszech, podczas którego wydawał czasopismo ltalien, został w 1806 r. bibliotekarzem ówczesnego następcy tron Wurtembergskiego. Trzyletnią w tym czasie podróż po Francyi i Hiszpanii opisał w czterotomowem dziele: Spanicn (1813), które Guizot przełożył na jczjlc francuzki z rękopismu. W 1814 r. został gubernatorem generalnym Koblencyi, później dyrektorem obwodowym w Bonn, gdzie 1818 r. mianowany był kuratorem uniwersytetu. Opuściwszy służbę w 1827 r., na której z powodu ówczesnego procesu demagogów wielu zjednał sobie nieprzyjaciół, umarł r. 1843. Oprócz kilku pism na polu publicysty, po większej części broszur, napisał znakomity romans historyczny, pod tytułem: Scipio Cicala (4 tomy; 1832), oraz parę innych, mniejszej nie-