scandjvutmp13e01

Z najgłębszym ukłonem przed takowym tronem Na oblicze padali;

Z serdecznej ofiary swe trojakie dary Jezusowi oddali:

Te mile Zbawiciel przyjmuje,

Lecz bardziej serca ich szanuje,

Że Go Bogiem uznali.

Wszechmogący Boże! któż wymówió może,

Co czynisz dla stworzenia,

Kiedy Swoje Bóstwo zsyłasz na ubóstwo I na srogie męczenia:

Niechże Ci w Trójcy jedynemu, Cześć, chwała Bogu przedwiecznemu Będzie bez zakończenia.

30.

P. Studtlńrtl.

a h N h			K i 1 __i_
I I •	___n ł A_m -		_n. _a.
rpn 11 • —'___9L_w v_9_s_x m__x_w_w w_w_x_x 1
		f-F-^1 tri	^rr^- r ^,p,P^r

Wi-dzie - U - śmy ma-leń-kie - go Jt - zu - sa na - ro-dzo - no - go,

rpf} ? rrri^	^:$^=&-^=3^= t ił. i—
	^ \,U-L!k2

87 - na Bo - ie - go,    8y-na Bo - że - go.

Oo za pałac miał, gdzie gospodą stał?

Szopa bydłu przyzwoita i to jeszcze ile pokryta

Pałacem była.

Jakie łóżeczko miał Paniąteczko ?

Marmur twardy, żłób kamienny! Na tern Depozyt zbawienny

Spoczywał łożu.

Oo za obicie miało to Dziecię?

Wisząc z pod strzech pajęczyna Boga i Maryi Syna

Obiciem była.