scandjvutmpc301

865

11#    Śpiew. Klonowskiego.

Zmi - luj si^ Bo -te    na - de - mną grze-szni - kłem,

Co w Twej do - bro - ci    nie po - gar-dzasz ni - kim,

I według mnóstwa Twych Boskich litości,

Zmiłuj się i zgładź moje nieprawości,

0    więcej żebrzę: okaż łaskę Twoją,

Oczyśó mnie z grzechów, obmyj zbrodnię moją.

Już serce moje smutkiem napełnione,

Czuje błąd i zna zbrodnie popełnione.

Zbrodnie okropne, co mnie pokrywają,

Wszędzie są ze mną, wszędzie mnie ścigają. Frzeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem

1    Ciebie, Boga mego, obraziłem,

W wyrokach Twoich luboś sprawiedliwy,

Karząc mnie jednak zawsześ litościwy,

Wiem o tern dobrze, że już pierwej byłem W grzechach zmazany, nim się narodziłem.

Żem był poczęty w grzechach i zrodziła W grzechach mnie matka i w grzechach powiła. Ale Ty, Boże, co tylko w cnotliwych Sercach chcesz mieszkać, zawsze sprawiedliwych^-,

Tyś mnie nauczył z dobroci Twej świętej.

Jak mam mądrości szukać niepojętej.

Skrop mnie hyzopem, Panie dobroczynny,

1 obmyj duszę, abym był niewinny,

Abym Aniołom zrównał w niewinności,

I białość śniegu przewyższył w czystości,

Jeśli Twa dobroć wysłucha mnie, Panie,

Mieć będę serca ukontentowanie,

Skruszone długim smutkiem kości moje,

Wnet odzyskają pierwszą żywość swoję.