Sponsorzy29201

360

I

ryżu dosiadłszy osobiście konia, wystawiał i ie awanturniczo na największe niebezpieczeństwa. Aby wpływ tego postępowania złagodzić, projektował gabinetowi, iżby naczelnicy spisku nie w izbie parów, lecz przez sąd przysięgłych sądzeni byli, lecz to się nie utrzymało. Z tój przyczyny Thiers poróżnił się z Soultem, który znieważywszy swego przeciwnika, musiał nako-nieć z miejsca prezesa ministrów ustąpić. Na miejsce Soulta wszedł Gerard, lecz ten żądaniem ogólnej amnestyi, wywołał chwilowe zachwianie się rządu. Po trzydniowem ministerstwie Mareta, Thiers i jego koledzy przyjęli znowu portefeuille, a wymowny minister spraw wewnętrznych miał tei.iz zadanie bronie przed izbami znienawidzonego systematu rządów dworu. Z wielką taktyką wywikłał się z tego Thiers, i pomimo silnej napaści ze strony legi-tymisty Berricra, zwyciężył ministeryum. Ustąpienie z prezesostwa gabinetu niezdolnego marszałka Mortier, zagroziło znowu rozwiązaniem ministeryum , wtedy Thiers oświadczył chęć uchwycenia steru rządu, ale gdy W Guizocie silnego znalazł przeciwnika, wziął uwolnienie, i Broglie 12 marca 1835 r. kierunek interesów przyjął na siebie. Okropny wypadek zamachu Pieskiego przyszedł w pomoc polityce ministeryalnej. Wybuch machiny piekielnej, zranił pod Thiersem konia, gdyż wtedy znajdował się w orszaku królewskim. W uniesieniu żądał zwołania izby, aby teraz przeprowadzić wrześniowe prawa, zasadom karty przeciwne. Później (jak to zwykle był czynić gdy mu się co nie udało) starał się znowu pozyskać stronnictwo liberalne, przez skierowanie zajęcia na zewnątrz, i wspierając wdanie się Francyi w sprawie hiszpańskiej.

Niezgoda ministrów co do redukcyi renty przyprawiła o upadek znienawidzony gabinet, i sprowadziła przesilenie w lutym 1836 roku; tym spo-bem Thiers zbliżał się do celu swych życzeń. Król powierzył mu portfeuil-le spraw zagranicznych, a wraz z tern polecił utworzenie gabinetu liberalnego, który rzeczywiście dnia 22 lutego 1836 r. przyszedł do skutku; a porozumiawszy się z Ludwikiem Filipem, nie odstępował zasad polityki dworskiej, od rcwolucyi lipcowej zaprowadzonej. Administracya małych tylko zmian doznała: prawa wrześniowe pozostały w swej mocy, i tylko prassa większą pozyskała swobodę. Ztemwszystkiem jednak Thiers, nie rozwinął na zewnątrz tej przezornćj i bojaźliwój polityki swych poprzedników; posłowie fran-ćuzcy odzywali Bię stanowczo, i tym sposobem wspólne działanie z Anglią na jaw wystąpiło. Opierając się na poczwórnym aliansie, chciał teraz Thiers rozwinąć zbrojne współdziałanie w Hiszpanii, lecz Ludw ik Filip w stanowczej chwili odmówił swego zezwolenia, i rozwiązał gabinet w dniu 25 sierpnia 1836. Mole więcój giętki i posłuszny królewskiej woli, zastąpił miejsce Thiersa, który aby uniknąć intryg, rozmaitych stronnictw na jego współudział liczących, w lecie 1837, wyjechał wraz z żoną, córką generalnego poborcy Dosne, do Włoch, i tam 6ię badaniu kunsztów i starożytności poświęcił. Na posiedzeniach 1838 r. wystąpił przeciwko polityce dworskiej z wielką energią, żądając reprezentacyjnego rządu, a przez to wkrótce ujrzał się na czele wszystkich liberalnych stronnictw, przy otwarciu zaś izby 1839 roku już Guizot i inni dok-trynerowie stawili się pod jego rozkazy. Walka przeciwko rządom Molego