WA308�7 II5947 NAUKA O LUDACH104 I

zczarnemi plamami na ciele, mianowicie w okolicy części płciowych Od barwy skóry zawisła i woń wyziewów ciała. Wstrętnym jest prze-dewszystkiem silno amoniakalny, zjełczały, do skopowego podobny zapach wyziewów Murzyna ²), które przeniesione wiatrami przez fale oceanu, dawniejszemi czasy już z wielkiej odległości przybycie okrętu z niewolnikami zapowiadały. I nas rozpoznaje pies po naszym wyziewie skóry, inaczej nie byłby w stanie odnaleźć tropu swego pana. Pierwotni mieszkańcy Ameryki rozpoznają też po woni Europejczyka, a Kreole posiadają osobne wyrażenie na oznaczenie lekkiego wyziewu Amerykanina (catinca) i wyjątkowo silnej i wstrętnej woni (soreno) Araukanów ³).

Gdybyśmy inne i dokładniejsze znamiona dla rozróżnienia plemion ludzkich posiadali, toby się z pewnością nikt nie odważył użyć barwy skóry w tym celu, widząc, że tak co do stopnia swego ciemnego zabarwienia, jak i co do jego odcieni nmtylko u pojedynczych ludów, ale i u pojedynczy en jednostek jednej i tej samej hordy znaczne zachodzą różnice. W samej Europie spotykamy jednostki białej i śniadej cery. Pierwsza jest częstsza na północy, druga na południu. Pomiędzy Włochami, Hiszpanami i Portugalczykami można spotkać pewną ilość osób jasnowłosych, a śniada cera nie jest zbyt wielką rzadkością pomiędzy Anglikami. Starożytni geografowie z czasów rzymskiego cesarstwa opisują Keltów jako lud jasnowłosy; gdy zaś ten opis nie nadaje się wcale do tegoczesnych Francuzów, więc zmuszeni jesteśmy ztąd wnioskować, że podobne znamiona w stosunkowa krótkim czasie się zmieniają. U pokolenia Wakilema w podzwiotnikowśj Afryce od wschodu napotkali niemieccy podróżnicy Murzynów z barwą jaśniejszą, posiadającą odcień niebieskawy i równocześnie osoby z barwą jaśniejszą od barwy ciała Mulatów ⁴), chociaż nie było najmniejszego podejrzenia jakiegokolwiek pomięszania krwi u nich.

Pomimo to, nie można zupełnie odrzucać pewmego wpływu szerokości geograficznej na barwę skóry, Skórę najciemniejszą napoty-

') Qnatr efages, Rapport str. -155.

²) Burmeister, Reise nach Brasilien. Berlin 1853, str. 89. I Arabowie-mają z sobą z A fryki przykrą woń skóry do domu przynosić, ginącą dopiero z czasem, a u otyłycb mieszkańców południowej Europy ma się wstanie gorączkowym rozwijać wyziew skóry, do wyziewu Murzynów prawie zupełnie podobny. Seligmann. Geogr. Jahrb. T. I, str. 483.

³) Waitz, Anthropologie, T. 1, str. 114 i 118,

4) Otto K e r s t e n, v. d. Deckens Reisen in Ostafrika. T. I, str. 273.

http://rcin.org.pl