scandjvutmp19e01

IR2

Przyjdź, o Panienko, coś Go zrodziła,

Coś niezrównana w miłości była.

Z Tobą, Maryo Niepokalana, Kochajmy Pana!

Wszyscy, ach wszyscy przed Niem padajmy, Serca Mu nasze wspólnie oddajmy,

O bo tak woła miłości rana: Kochajmy Panal

Cóż jest człowiek, że dla niego Ty się, Panie, dałeś oały.

Że Mu drzwi do Serca Swego Otwierasz, o Królu chwały ?

A to Serce Twe na ziemi,

Co tak ludzi ukochało,

Cóż znajduje między nimi,

Cóż od świata pozyskało ?

Tylko wzgardą, zapomnieniem Człowiek Tobie się odpłaca,

Poi Serce Twe cierpieniem I od Ciebie się odwraca.

Chociaż Serce Twoje wzywa,

Chód wyciągasz Boskie dłonie,

Każdy Tobie się wyrywa I w przepaści grzechów tonie