018

chówką na zaprawie cementowo-glinianej i wpuszczając dachówkę pod tynk ściany szczytowej, albo ze względu na niewielkie obciążenie, stawiamy w licu ściany dolnej.

Kominy powinny być murowane z cegły cementowo-glinia-nej lub palonej jednocześnie ze ścianami i powinny być ze ścianami związane (co 2 lub 3 warstwy cegieł).

Cienkie ścianki działowe z płyt lub cegły powinny być wpuszczone w bruzdy wykute w ścianach z bloków w czasie murowania.

Ościeżnice (futryny) drzwiowe i okienne obsadza się po wykonaniu budynku w staniie surowym albo przybijając je do kołków obsadzonych w murze (2 dla okien i 3 dla drzwi z każdej strony) albo przybijając długimi gwoździami do muru.

Zaraz po wykonaniu otworu okiennego należy mur pod-okienny przykryć papą wystającą na obie strony po 5 cm poza lico muru i zawiniętą na boki na wysokość 10 cm (pod tynk). Zabezpieczy to mur podokienny przed rozmywaniem przez deszcz.

Zewnętrzne podokienniki powinny być wpuszczone pod futrynę i powiniiy wystawać 7 cm poza lico muru bez tynku. Mogą być one wykonane z gotowych płyt cementowo-glinianych albo z dachówki zakładowej (felcówki), albo z dachówki kar-piówki podwójnie, albo z blachy, bez wpuszczania w boczne ściany otworu. Pod podokienniik należy położyć na murze warstwę zaprawy cementawo-glinianej 1:2:8.

Nadproża mogą być stosowane wszelkich konstrukcji, z wyjątkiem żelbetowych wykonanych w deskowaniu na murze. Mogą więc być z belek drewnianych, z belek żelbetowych o przekroju w kształcie litery „L”, ceglane typu Kleina oraz gliniane. Te ostatnie stosuje się tylko w budynkach parterowych, nad otworami o szerokości do 1,20 m.

Poszczególne belki nadproża powinny być ze sobą związane (drutem, klamrami ciesielskimi), aby tworzyły jedną całość.

Długość oparcia nadproża powinna wynosić nie mniej niż 25 cm i nie więcej niż 30 cm. Nad otworami szerokości ponad 1,50 m należy na murach, na których opieramy nadproże, po-yć 2 lub 3 warstwy cegieł na zaprawie cementowej, w celu • (‘niesienia nacisku nadproża na większą powierzchnię muru.

Stropy mogą być stosowane dowolnej konstrukcji, zarówno drewniane, jak i żelbetowe, przy czym belki opiera się nie bezpośrednio na murze, a na murłatach (zwanych również namur-ine.imi) tworzących wieniec rozkładający nacisk belek na całą długość muru. Murłaty leżą na środku ścian zewnętrznych podłużnych i szczytowych, na wewnętrznych ścianach obciążo-meh belkami stropowymi, tworząc ruszt wiążący górą wszystkie ściany.

Przy stropie drewnianym belki opierają się na drewnianych murłatach o przekroju 12X12 cm i są w nich zacięte, wiążąc przeciwległe murłaty. Przy stropie żelbetowym (najlepiej typu J)MS) belki żelbetowe wpuszczane są w żelbetowe murłaty I w nich są zakotwione. Żelbetową murłatę szerokości 18 cm I wysokości takiej jak blok wykonuje się w następujący sposób: t\i\ murze układa się jedną warstwę cegieł na płask na zaprawie i ••mentowo-glinianej i na tej warstwie, z obu stron ściany, maluje się bloki na grubość 16 cm. W otrzymanym korytku układa się żbrojenie murłaty składające się z 4 prętów średnicy łł mm i strzemion z drutu 4 mm co 50 cm. Belki żelbetowe Iftropu opierają się na warstwie cegieł tak, aby wystające haki zbrojenia wchodziły w murłatę. Po ułożeniu belek zabetono-wuje się murłatę do górnej powierzchni warstwy bloków.

Na ostatniej, najwyższej warstwie ściany należy położyć po-j< dynczy pas papy wystający po 5 cm na boki, jako zabezpieczanie ściany w przypadku przesiąkania pokrycia dachowego. Wystające brzegi papy obcina się po pokryciu dachu.

Szczyty należy zakotwić do więźby dachowej — przy dachach stolcowych do górnej płatwi, przy dachach zaś bezstolco-Wych do trzeciej pary krokwi.

Przy dobrze zorganizowanej robocie, przy użyciu mieszalnika konnego i form czterokomorowych brygada składająca się t 12 robotników i posiadająca 1 do 2 koni może wyprodukować w 8 godzin do 800 bloków zachowując następujący podział funkcji: