072

A HibUl. IM1U.1 .Vvu    -u, r ), buui :uO

ISBN D4H1II ł-7. © l>. WN TOS >*}

72    3 ELfKTRONOWA STRUKTURA ATOMU

napotkania elektronu w jej wnętrzu wynosiło np. 0.9. a więc by prawdopodobieństwo napotkania go na zewnątrz bryły wynosiło 0.1 Wykresy takich konturów gęstości prawdopodobieństwa podano na rys. 3.17.

3.6. WIDMO EMISYJNE I ABSORPCYJNE WODORU

Promieniowanie emitowane przez ogrzane do wysokiej temperatury ciała stałe, po dobnie jak promieniowanie ciała doskonałe czarnego, zawiera (przynajmniej w pewnym przedziale częstości drgań) promieniowanie o wszystkich możliwych długościach fali Odmiennie natomiast rzecz się przedstawia w przypadku promieniowania emitowanego przez gazy pobudzone do świecenia wskutek ogrzaniu do wysokiej temperatury lub wskutek wyładowań elektrycznych (w łuku elektrycznym lub w rozrzedzonych gazach). Jest to promieniowanie o tylko niektórych długościach fali. Świadczy o tym widmo złożone z pojedynczych linii obserwowane w spektrometize lub spektrografie (rys. 3.18).

Rys. 3.18. Schemat spektrografii. Światło wychodzące ze źródła Z po ptzejiciu przez soczewkę I-i psuta na szczelinę S koli major a K. a następnie na soczewkę L;. 1 której wychodzi w postaci wiązki równoległej, Wiązka rn ulega rozszczepieniu w piyzmacie A na monochromatyczne równolegle wiązki, które po przejściu przez soczewkę L, zmieniają się w zbieżne wiązki promieni wytwarzające ru kliszy (biograficznej R obrazy szczeliny kolunaicco. np. 1,2 i 3. w postaci limi równoległych do siebie. Każda z linii odpowiada innej długości fali promieniowania monochromatycznego Najmniejsza długość fali odpowiada na rysunku linii 1. największa linii 3 Zasada działania spckriomcini jen laka sama. jak spektrografu Rejestracja linii widmowych dokonywana jest icdnak nie na kliszy fotograficznej, tęcz zn pomocą różnego rodzaju detektorów świniła połączonych z rejestrującym układem elektronicznym

Widma gazów obejmuj.') nic tylko zakres światła widzialnego, lecz również zakres promieniowania nadfioletowego i podczerwonego. Prążki (linie) widmowe układają się w pewne zespoły, zwane seriami, w których zagęszczają się one w miarę przesuwania się w kierunku fal krótkich. Dla wodoru na przykład wyróżniono jedną serię w nadfiolecie (seria Lymana), jedną serię w zakresie światła widzialnego (seria Rainiera)