i |
] |
1 |
i |
i |
i |
] |
] |
] |
i |
i |
i |
] |
] _ |
L |
] _ |
1. _ |
] _L_ |
1
r
b |
b |
] |
] |
i |
b | |
] |
] |
] |
] |
1 |
i |
i |
p |
] _ |
] _ |
] _ |
3 _ |
3 _ |
] l |
v/)///;/;w///77////z?/;/s/;;///7z//
2 VL-1
2.SL-
V//////////;///7777727> 7ZZ\
v-
i |
i |
b |
i |
b |
b |
] |
i |
i |
i |
5 |
i |
: |
i |
3 _ |
] _L__L |
p |
i ! 1 |
3 _ |
] _ |
3 X |
K7
/
h |
i |
b |
i |
i |
i |
] |
p |
] |
] |
i |
i |
) |
] |
i — |
p |
3 _ |
3 1—L |
3 ■ L |
] l i |
p |
ł
-i”
-1
---V
«
Rys. 6.71. Systemy odprowadzania ciepła z urządzeń elektronicznych z wykorzystaniem parowania cieczy
l — kaseta z zespołami elektronicznymi, 2 — obudowa urządzenia, 3 — wymiennik ciepła,
4 — zawór zwrotny, 5 — ciecz parująca pierwotna, 8 — ciecz parująca wtórna
długotrwałą pracą charakteryzuje się następny układ (rys. 6.71b), w którym ciecz parująca skrapla się na ożebrowanej powierzchni wymiennika ciepła, a tylko przy znacznym wzroście temperatury otwiera się zawór bezpieczeństwa (4) i część pary wydostaje się na zewnątrz. Oba wymienione układy należą do grupy układów otwartych i przy doborze cieczy parującej należy szczególną uwagę zwrócić na jej toksyczność, palność i oddziaływanie na materiały konstrukcyjne.
Układy zamknięte, pracujące bez ubytku cieczy, przedstawiono na rys. 6.71c i d. W pierwszym przypadku (rys. 6.71) parująca ciecz skrapla się na powierzchni chłodnicy (3) i ilość ciepła odprowadzanego z urządzenia jest określona wielkością tej chłodnicy. Jeżeli w przestrzeni ponad zwierciadłem cieczy znajduje się gaż nie ulegający skrop,-leniu, to przy panującej tam temperaturze i ciśnieniu wydajność odprowadzania ciepła znacznie spada, gdyż gaz ten tworzy warstewkę izolacyjną pomiędzy parą a powierzchnią chłodnicy. Aby wyeliminować to zjawisko, chłodnicę zanurza się w cieczy parującej. Układy takie wymagają jednak dużych ilości dosyć kosztownych i ciężkich cieczy dielektrycznych.
W urządzeniach, gdzie waga i koszt mają decydujące znaczenie, stosuje się układy dwucieczowe. Obie ciecze są tak dobierane, aby się wzajemnie nie mieszały. Druga ciecz powinna mieć mniejszą gęstość i wyższą temperaturę parowania niż ciecz pierwsza. Wykraplanie pęcherzyków pary cieczy pierwszej odbywa się głównie na powierzchni międzycieczowej a częściowo w przestrzeni cieczy drugiej, w której jest zanurzony wymiennik ciepła (rys. 6.71d).
Przy projektowaniu systemu odprowadzania ciepła przez parowanie należy brać pod uwagę następujące czynniki:
— dobór odpowiedniej cieczy parującej i ciśnienia parowania,
240
6. ODPROWADZANIE CIEPŁA Z URZĄDZEŃ ELEKTRONICZNYCH