116

Rys. 19.

Rys. 18.

będą się nam poddawać. Zaczekąjmy chwilę i powoli, nic na siłę, spróbujmy powiększyć zakres ruchu, przechylając tułów dziecka lekko do przodu. Dzieci atetotyczne, ze względu na słabą stabilizację i brak samokontroli postawy, nie utrzymają pozycji w siadzie rozkrocznym czy klęcznym. Zdecydowanie lepsza jest dla nich pozycja, w której barki są wypchnięte do wewnątrz, nogi zgięte, zrotowane do wewnątrz i przyciągnięte do brzucha (rys. 21.).

Pracując z dziećmi o dobrej stabilizacji głowy i tułowia, które ze względu na zwiększone napięcie mięśni nóg nie mają możliwości poprawnego siadu, powinniśmy ograniczyć podpieranie, stosując je tylko w okolicy miednicy. Ustawiając dziecku prawidłowo miednicę poprzez odwiedzenie nóg i delikatne pochylenie tułowia do przodu, umożliwimy mu swobodę ruchu i uczestnictwo w zajęciach. Cały czas zwracajmy uwagę na sylwetkę dziecka - czy jest symetryczna - i zabezpiecząjmy dziecko przed ewentualnym upadkiem (rys. 22.).

Niektórych zajęć nie jesteśmy w stanie przeprowadzić w' pozycjach niskich, wymagają bowiem pracy przy stole. Wtedy jesteśmy zmuszeni posadzić dziecko na foteliku, wózku albo na krześle. Niewielu nauczycieli wic, iak powinien wyglądać prawidłowo dobrany wózek. Większość sadza