199

Ćwiczenie 7

Wybieramy spośród całej aktywności dziecka te zajęcia, które szczególnie lubi, na przykład masaż twarzy, huśtanie, darcie papieru, jedzenie, itp. Bezpośrednio przed wykonaniem którejś z tych czynności należy nadać za plecami dziecka jakiś mocny dźwięk. Ważne jest to, żeby ciągle był to ten sam dźwięk oraz żebyśmy nie używali go pod żadnym pozorem do innych celów. Gdy dziecko się odwróci, głośno mówimy „masaż!” (ewentualnie „huśtawka!” lub „papier!”, itp.) i przechodzimy do wykonywania jego ulubionych czynności. Jeżeli sądzisz, że dziecko nie słyszy dźwięku, to możesz pokazać mu, jak wydobywać dźwięk z instrumentu. Dziecko winno się nauczyć przewidywać ulubione ząjęcia. Dziecko na znajomy dźwięk powinno reagować szczególną radością, związaną z przyjemnością, jaka je czeka. Gdy dobrze będzie reagować na znąjomy dźwięk, należy stopniowo zwiększać odległość dziecka od źródła dźwięku.

Ćwiczenie 8

Wybieramy dwa łubiane przez dziecko rodzaje zabawy, na przykład klaskanie w dłonie i masaż twarzy. Zawsze kiedy klaszczemy razem z dzieckiem w dłonie wołamy „brawo”, a gdy masujemy twarz mówimy na przykład „ąja - ąja”. Ważne jest to, aby wydawane dźwięki wyraźnie się różniły. Dziecko po pewnym czasie powinno się nauczyć kojarzyć daną zabawę z odpowiednimi dźwiękami. Aby to sprawdzić, od czasu do czasu możemy stosować tylko zabawę lub tylko dźwięk, aby przekonać się, czy dziecko przewiduje brakujący element.

Ćwiczenie 9

Chowamy nakręcony budzik. Gdy zaczyna dzwonić, mobilizujemy dziecko do poszukiwań. Zamiast budzika możemy użyć zabawki - pozytywki.

Ćwiczenie 10

Demonstrujemy dziecku najpierw przedmiot wydąjący dźwięki wysokie, na przykład trójkąt, potem niskie, na przykład bębenek. Odmianą tego ćwiczenia może być demonstrowanie dziecku odgłosów spadających przedmiotów. Możemy do ząjęć przygotować dwa komplety rekwizytów i zachęcić dziecko do zrzucania tego samego przedmiotu, który my uprzednio upuściliśmy.

BIBLIOGRAFIA

1.    M. Borkowska (red.), ABC rehabilitacji dzieci, Warszawa 1989.

2.    M. Góralówma, B. Wołyńska, Rehabilitacja małych dzieci z wadą słuchu, Warszaw^ra 1993.