Pr zbiec J**l red pruł dr lubJ K. PtirownlcKgo"Podstawy tuksyfculągir. 'K\«r«.r*i 2006. ISBN k.V.>i;h-.ł|>2 0 C by WNT
dla fluoików, wanadu, dinitro-o-krezolu, ocianu fenyloitęciowego, tiichlo-roclylcnu oraz dla ołowiu i rtęci Najważniejsze przy ekspozycji powtarzanej jest to, ery dana substancja w tych warunkach ulega kumulacji w organizmie, tzn. czy wykazuje trend wzrostu poziomów ustrojowych (i wydalamal. a jeśli tak, to jak go można scharakteryzować.
W przypadku substancji niculcgająeych kumulacji, czyli takich, których stałe ubytku z ustroju są dostatecznie duże. wpływ poprzednich ekspozycji na ich poziom ustrojowy i poziom wydalania jest bardzo mały i może zostać pominięty. Ilustruje to przykład disiarczku węgla i toluenu Metabolity tych substancji wydalają się z moczem ze stałą szybkości £, vi - 0.35-0.5 h W tym przypadku kolejne ekspozycje należy rozważać niezależnie (tys. 5.111.
Rysunek 5.11
1 2 3 dni
Schemat krzywych wydalania substancji niefcumulujących się w uslroju w kolejnych dniach ekspozycji
Za suhstancje niculegające kumulacji można uważać: anilinę, benzen, benzydynę. 1.2-butandiol. 1.2,4-butantriol. disiarczck węgla, metanol, chlorek metylu, 2-naftyloaminę, p-nitrofenol, 1,2-propandiol i toluen Substancje, których losów w ustroju nic można choćby w przybliżeniu sprowadzić do modelu jednoprzedziałowego. zwykle ulegają kumulacji w ustroju
5.3.4.2. Substancje ulegające kumulacji
Jeśli mc następuje całkowite wydalanie substancji lubjcj metabolitu z ustroju w czasie jednej doby, to w kolejnych dniach ekspozycji obseiwujc się wzrost poziomów ustrojowych i wydalania. Problemem jest prognozowanie wydalania w kolejnych dniach na podstawie wyników jednorazowej ekspozycji Pojawia się on zawsze przy opracowywaniu testów ekspozycji opartych na doświadczeniach na ludziach jednorazowo eksponowanych przez kilka godzin. Jeżeli w organizmie następuje kumulacja, to w opisie wydalania w danym dniu trzeba uwzględnić ilość substancji, która pozostała po poprzedniej ekspozycji
5.3. RYTMY EKSPOZYCJI 1 37