- iLibrary Keader
**""»* loT« UW** M ’
Organizacja i (blablnok służb policyjnych na acnuach polskich w latach 1795-1918
policji w Księstwie Warszawskim. Szefowie urzędów policyjnych mianowani byli na wniosek ministra policji, ale prefekci departamentów domagali się od nich podległości swojej władzy. Dekret z 17 marca 1809 roku określił zasady funkcjonowania służb policyjnych w departamentach. Według opinii twórców dekretu prefekt nie był w stanie zajmować się sprawami policyjnymi. W związku z tym utworzono urząd komisarza policji, który miał:
....czuwać nad porządkiem, ochędostwem i bezpieczeństwem publicznym... winien sam najdzielniej być czynnym w utrzymaniu lub przywróceniu spokojności publicznej"*.
Jednocześnie wprowadzono podwójne podporządkowanie komisarza, w hierarchii urzędniczej - prefektowi, w służbowej - ministrowi policji, którego polecenia miał wykonywać. To uzależnienie od dwóch nierównorzędnych podmiotów stawało się powodem konfliktów kompetencyjnych. Tym bardziej, że zakres zadań i obowiązków komisarza policji był dość szeroki i obejmował następujące powinności:
O składanie raportów ministrowi policji z działalności w zakresie ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego,
O dbałość o stan więzień i szpitali,
0 walka z przestępczością,
O przeciwdziałanie żebractwu i włóczęgostwu,
0 zapewnienie właściwego stanu dróg,
O zapobieganie paskarstwu przez nadzór nad cenami artykułów żywnościowych, 0 udział w sprawowaniu cenzury.
Na niższych szczeblach podziału administracyjnego zadania policji miejscowej powierzono bezpośrednio organom administracji lokalnej, w powiatach - podprefek-tom, w gminach i miastach - wójtom, sołtysom oraz prezydentom i burmistrzom.
Sprawowanie administracji w powiecie powierzono podprefektowi, pochodzącemu z nominacji króla. Podpretekt był podporządkowany prefektowi i zobowiązany do wprowadzania aktów normatywnych i kontroli ich przestrzegania przez władze miejscowe. Podprefekt jako szef administracji rządowej w powiecie przede wszystkim dbał o porządek i prawidłowy rozwój gospodarczo-społeczny terenu. Ponadto stanowił ogniwo pośrednie pomiędzy władzami gmin i miast a władzami departamentu, opiniując ich wnioski i dezyderaty. W pewnym stopniu reprezentował władzę zwierzchnią i nadzorczą nad organami gminnymi i miejskimi. W zamierzeniach
F* Ite!ix iLibrary Reader