Wg definicji V.Henderson (l 966) „unikatową funkcją piel. jest pomaganie człowiekowi zdrowemu lub choremu (grupom ludzi) w wykonywaniu czynności znaczących dla utrzymania zdrowia lub jego odzyskania (także dla zapewnienia spokojnej śmierci), które mógłby on wykonać sam, gdyby miał potrzebną do tego siłę i wiedzę.
® Rodziny
® Osób bliskich pacjentowi ® Organizacji społecznych ® Klubów
® Stowarzyszeń pacjentów itd.
Świadczenie tej pomocy winno jak najszybciej doprowadzić do usamodzielnienia się człowieka." W teorii tej możemy dostrzec również element stawiania na samoopiekę (zawartego także w teorii D.Orem).
Stawia się także na aktywność samego pacjenta - indywidualnego (pacjent) lub grupowego (rodzina).
Miejsce wsparcia dotyczy całego procesu pielęgnowania, a dawanie wsparcia może zaistnieć dopiero po ustaleniu zakresu i charakteru zapotrzebowania na wsparcie.
Proces pielęgnowania jako nowoczesny model opieki przypisuje jednakową ważność opiece profesjonalnej, nieprofesjonalnej jak i samoopiece. Oznacza to, że w modelu tym stawia się na pomoc (pomaganie innym):
Zakres i charakter wsparcia wynika z diagnozy pielęgniarskiej. Powinna ona wskazywać stan zapotrzebowania na wsparcie, głównie w wymiarze:
® Informacyjnym ® Emocjonalnym
® Rzeczowo-usługowym i dotyczy:
5