65
I W, Wójcik, Pnw.yfoafof,!* fiiyt n j/hv> ta u )t>n»yzmtt, \Ummiwvi 200?
ISRN 075-81-'7S2ft-mł.‘9. O bvWi-.ltci\Klwer Polskn Sp ro.n 2007
Spis treści Notatki
Ritzdziu! 1 KruKiKJibtficzKi' i bwniKalKtua/ie zagadnienia ntztsaimuwiia znaki'finansowania...
Sąd, powołując się na wcześniejsze orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, stwierdził, że Wspólnota Europejska ma prawo blokować rachunki bankowe osobom fizycznym w związku z walką z terroryzmem i nie narusza to podstawowych praw człowieka *v.
Blokada rachunku bankowego stała się również przedmiotem orzeczenia sądu w Luksemburgu. Wyrok zapadł 21 września 2005 r. w połączonych sprawach T 3fJ6/01 i T 315/01 wniesionych pr/ez Ahmeda Ali Yusuta i Yas-sina Abdullaha Kadi. Sąd orzekł, że na podstawie rozporządzeń Rady UL i Komisji Europejskiej wydanych po atakach terrorystycznych z 11 września 2001 r., które były konsekwencją rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ, wzywających do zamrożenia funduszy osób powiązanych z talibami, Al-Ka-idą i Osamą bin Ladenem, władze Unii Lurupejskiej miały prawo zamrozić fundusze osób powiązanych z terroryzmem.
Od tego wyroku odwołanie złożyli obaj skazani Wnieśli oni odwołanie do sądu wyższej instancji, gdyż ich zdaniem władze UE nie miały prawa wydać takich przepisów, m.in. ze względu na naruszenie prawa własności. Jak się okazało z wyroku sądu, skarżący się figurują na tzw. czarnej liście osób powiązanych z terrorystami, która jest prowadzona przez organy ONZ1**.
Jednakże z orzeczenia sądu jasno wynika, że działania Komisji i Rady nie naruszały prawa. Sąd odwołał się zatem do Traktatu Europejskiego, który upoważnia Radę do nakładania sankcji gospodarczych na państwa trzecie, jeżeli przewiduje to stanowisko przyjęte przez UL w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Na podobnych zasadach można również nakładać sankcje na osoby fizyczne.
Sąd wyjaśnił również, że wnioskodawcy nie zostali pozbawieni prawa własności do swoich pieniędzy, poniew aż ich blokada jest jedynie środkiem zapobiegawczym. Mają oni również prawo Uu starania się o skreślenie ich z czarnej listy ONZ1
,r $/r’vri S. Wikiirliik, iinw m(Wranriwoćfun-luw. Rwr/:x*p>lit;i /1,1 lip;: 2016 r. ,M Qttuv uf Fv>reign Asm-Is G>nlml {OFACj, w w tv.łrtMS.gOV.'(if Ji.
R Roihowii/, hi«i (\\l°jr-9i!urh. Rzer/.p.Tspoliła / 22 wt/^nia 2017 i.
130
+ #>■«-»! % ą r* i
I W. Wójcik. ,CV,vi.irf-iu/i,• n J'i .1u .v»-nvi,-m«. Waiwaw-i lśtt\ 07S-S 180-9, i', by WYiItcn, Kluwer Poklct Sp r a.o '>'07
Rozdział 4
Prawnomiędzynarodowe zagadnienia przeciwdziałania finansowaniu terroryzmu
1. Wprowadzenie
Współczesny system prawa międzynarodowego oparty jest przede wszystkim na normach ustanawianych pr/ez Organizację Narodów Zjednoczonych. Należy jednak pamiętać, że tak jak ONZ specjalizuje się w wypracowaniu norm prawno-międzynarodowych, tak jedną z najbardziej intensywnie wcielających je w życie organizacji jest Unia Europejska. Z tych względów przegląd najnowszych zagadnień prawno-międzynarodowych nakierowanych na przeciwdziałanie finansowaniu terroryzmu zostanie syntetycznie omówiony na podstawie aktów tych organizacji.
Wprawdzie dość późno, gdyż po blisko 50 latach od pierwszych prób, czyli dopiero w latach dziewięćdziesiątych XX w., rozpoczęła się intensywna europeizacja prawa karnego gospodarczego. Wcześniej jednak wiele standardów prawnych zostało już opracowanych w ramach organizacji, jak: ONZ, Rada Europy, OECD i innych, a także FATF.
Unia Europejska dokonała transpozycji wielu standardów międzynarodowych do prawa unijnego, zakładając jednoczesne ich dostosowanie do specyfiki integracyjnej i potrzeb państw członkowskich. Drugą zastosowaną metodą, jak trafnie określa C. Mik, jest uznanie i odesłanie do standardów międzynarodowych, a zatem nadanie im gwarancji unijnej, bądź wzmocnienie zobowiązań, które podjęły już państwa członkowskie, przez doprecyzowanie zobowiązań konwencyjnych133. Czynnikiem mobilizujący m, jak 2 1
131
linii Futoptj&iki. Materiały hwifiiYnąi...r > % i n.
C. Mik, rttfcia kutwyp ga9«ndiKifi(i (w:) PntstftK&tć gn>{Kxhnju: i f.vis»*V'yu.y
Wyszukiwarka