Spis treści Notatki
). W. Wojnic, .r’>rl,r.,mŻ3oAn.v:faz)in>»\m u f.,>ytuvzii!i., Waiwawi 200?
ISH\ i ■ hy WolICl *■ Kli.wci l>> - S|> / 0.0. 2007
Rohizial 4. Prsvtxmifilz\fllatrdag 3iyat;.vt:ui pr2ft.i':tva2ari2i;m /óifliJOTainiif (errcri&iiu
4.3. Fundusze i przychody — ujawnianie i zabezpieczanie
Konwencja ONZ z dnia 9 grudnia 1999 r. operuje takimi terminami, jak „fundusze" czy ..przychodyktórych definicje należy przytoczyć, według art. 1, z uwagi na ich znaczenie w określaniu i rozumieniu form dokonywania przestępstwa finansowania terroryzmu. Należy zatem określić, że w rozumieniu konwencji termin „fundusze" oznacza wszelkiego rodzaju aktywa, materialne i niematerialne, będące ruchomościami lub nieruchomościami, uzyskane w dowolny sposób, oraz prawne dokumenty w dowolnej formie, w tym elektronicznej i cyfrowej, potwierdzające tytuł prawny do takich aktywów lub korzyści z nich płynące, w tym kredyty bankowe, c/eki podróżne, czeki bankowe, przekazy pieniężne, akcje, papiery wartościowe, obligacje, weksle oraz akredytywy.
Natomiast termin „przychody" oznacza wszelkie fundusze pochodzące lub uzyskane, bezpośrednio lub pośrednio, poprzez popełnienie przestępstwa, o którym mowa w art. 2 konwencji, czyli przynajmniej jednego zawartego w traktatach wymienionych w aneksie.
W związku z tym zagadnieniem warto przywołać m.in. pkt 3 lit. f rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ51/210 7 dnia 17 grudnia 19% r. Już wówczas /gromadzenie wezwało wszystkie państwa do podjęcia działań celem zapobiegania i przeciwdziałania finansowaniu terrorystów i organizacji terrorystycznych poprzez stosowne działania wewnętrzne, niezależnie od tego, czy takie finansowanie odbywa się bezpośrednio czy pośrednio przez organizacje mające między innymi cele charytatywne, społeczne lub kulturalne, czy też utrzymujące, że mają takie cele, bądź prowadzące również nielegalną działalność, taką jak: handel bronią, handel narkotykami i wymuszenia, w tym wykorzystywanie ludzi celem finansowania działań terrorystycznych. Nakłada się zatem obowiązek rozważenia możliwości przyjęcia środków prawnych mających zapobiegać i przeciwdziałać przepływom podejrzanych funduszy czyli przeznaczonych na działalność terrorystyczną, tak jednak, by w żaden sposób nie ograniczać wolności legalnego przepływu kapitału. Konwencja zobowiązuje również do rozważenia
144
+ *
B «-» I % ^ ą ^ <* I
}. W. Wójcik. PiwenniaalaiMfisanMttwau ftyiwęzwu. Wamsowi 2u??
I.StłN •ł7<W*ł--t«26-l $*»,*? by Wtilicu Klumci Hi-Ukt S|>. / o.o. 200T
•i. Mjfkizy/wmiyua wurowiii ONZ 2 Ji.'m \9M •: oruwiraaniii iltuinssasHJiii iemtyzmu
wzmożenia współpracy przy wymianie informacji o międzynarodowych przepisach takich funduszy.
Kolejnym niezmiernie ważnym obowiązkiem wynikającym z art. 8 omawianej konwencji są rozpoznawanie, ujawnianie i zabezpieczanie funduszy używanych lub przeznaczonych do popełnienia przestępstwa finansowania terroryzmu i innych wymienionych w traktatach zamieszczonych w aneksie, a także przychodów osiąganych z takich przestępstw celem ewentualnego orzeczenia ich przepadku.
Formy i metody działania sprawców omawianych przestępstw' pozo stawia się do określenia państwom członkowskim, jednakże zadania szczegółowe w tej kwestii określono w dyrektywne Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/6(VWE z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego wr celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu.
4.5. Kierunki współpracy międzynarodowej
Zagadnienie to ma kluczowe znaczenie w przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu. Przepis zawarty w art. 18 konwencji ONJZ z dnia 9 grudnia 1999 r. określa zasady 1 kierunki współpracy państw stron. Chodzi bowiem o podjęcie wszelkich możliwych działań poprzez wprowadzenie, w razie potrzeby, stosownych zmian w prawie wewnętrznym, celem przeciwdziałania prowadzonym zarówno w kraju, jak i w innych krajach czy na innych terytoriach przygotowaniom do popełniania tych przestępstw. Według ust. 1 tego artykułu, ma to na celu przede wszystkim:
1) zakazanie na swym terytorium prowadzenia nielegalnej działalności przez osoby i organizacje, które świadomie zachęcają, podżegają, organizują lub biorą udział w popełnianiu omawianych przestępstw;
2) wprowadzenie obowiązku, by instytucje finansowe i przedstawiciele innych zawodów biorąc}' udział w przeprowadzaniu transakcji finansowych korzystali z możliwie najskuteczniejszych środków ustalania tożsamości swych stałych i okazjonalnych klientów oraz klientów, na których rzecz otwiera się rachunki, oraz by zwracali szczególną uwagę na niezwykle lub podejrzane transakcje, jak również zgłaszali transakcje, co do których podejrzewają, że wynikają z działalności przestępczej.
143