77
Spis treści Notatki
}. VV. Wójcik, ftyiwęzwii. Wamsowi
ISrt\ hy WolICH KtutoCI IV:,k, S|v / n,n. 200?
Rozdział 4. Par.yi^mifdzi/iiarcdmjs SugadisiMia pneckedziuteiiia !iii(iiM(xavi!ii terroryzmu
Decyzja uszczegółowia przestępstwa noszące znamiona działania terrorystycznego. W art. 1 pkt 1 określa się indeks następujących czynów:
1) atak na życie osoby, który może spowodować śmierć;
2} atak na nietykalność osobistą osoby;
3} porwanie lub wzięcie zakładnika;
4} spowodowanie poważnych zniszczeń w stosunku do własności rządowej lub administracji państwowej, systemu transportowego, infrastruktury 7. włączeniem systemu informacyjnego, platformy wierl-niczej umieszczonej na szelfie kontynentalnym, prywatnej bądź publicznej własności, co może zagrozić życiu ludzkiemu lub spowodować znaczne straty ekonomiczne;
5} zajęcie statku powietrznego, statku bądź innego środka transportu publicznego albo transportu towarów;
6} produkcja, posiadanie, nabywanie, transport, dostarczanie albo użycie broni, materiałów wybuchowych, materiałów jud rowy cli, broni chemicznej. biologicznej oraz prowadzenie badań odnośnie do tych ostatnich;
7) uwalnianie niebezpiecznych substancji, powodowanie pożarów, powodzi bądź eksplozji, których skutkiem może być zagrożenie ludzkiego życia;
8} zakłócanie lub przerywanie dostaw wody, energii elektrycznej oraz innych podstawowych zasobów naturalnych, czego skutkiem może być zagrożenie ludzkiego żyda;
9) groźba popełnienia któregokolwiek z. wyżej wymienionych czynów.
Decyzja ramowa zastrzega, że czyny umieszczone na lej liście są czynami terrorystycznymi wówczas, jeśli ich popełnienie wyrządzić może poważną szkodę krajowi lub organizacji międzynarodowej oraz ma na celu: poważne zastraszenie społeczeństwa, bezprawne zmuszenie rządu lub organizacji międzynarodowej do podjęria lub zaniechania jakiegokolwiek działania, a także poważnie destabilizuje lub niszczy podstawowe polityczne, konstytucyjne, ekonomiczne lub społeczne struktury kraju lub organizacji.
Określono również rodzaj kar, które według art. 8 decyzji, zarówno dla osób prawnych, jak i dla osób fizycznych, mają być efektywne, proporcjonalne i odstraszające. Ponadto powinny zawierać kary kryminalne i nic-kryminalne oraz inne kary, takie jak:
a) pozbawienie prawa do świadczeń lub pomocy publicznej,
b) czasowe lub trwale pozbawienie uprawnień do prowadzenia działalności handlowej,
154
}. W. Wójcik, Prxem\łaa!m!C'&A:.'X9\<\:x:u feiiwęzwu. Wamsowi 2>>??
I.StłN J(,.l n'V>, ■ • hy WotlCiS KluWCI Hi-Hkc S|>. / O.O. 2i»T
P/2«iK\fciiito»tif//«flHftXBgKia .V»m'ra.ia w dr&uuientach 'JE
c) nadzór sądowy,
d) sądowy nakaz likwidacji,
e) czasowe lub stale zamknięcie przedsiębiorstw wykorzystanych w celu
popełnienia przestępstwa.
5.3. Decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW 7. dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedur przekazania między państwami członkowskimi
Postanowienia dery/ji ramowej Rady w sprawie europejskiego nakazu aresztowania (I >/. IJr/. LI'. I 190 / 18.07.20112) nakładają no poszczególne państwa obowiązek wzajemnego uznawania przez, ich organy sądownicze nakazów aresztowania i ich wykonywanie. Państwo-adresat ma w myśl postanowień decyzji obowiązek aresztowania i wydania osoby w celu przeprowadzenia postępowania sądowego albo wyegzekwowania nakazu sądowego lub nakazu zatrzymania. Stosowanie nakazu aresztowania zachodzi na zasadzie wzajemności. Postanowienia decyzji w żaden sposób nie naruszają podstawowych praw człowieka zapisanych w traktacie o Lilii Europejskiej.
Europejski nakaz, aresztowania {ENA) może zostań wystawiony na okres maksymalnie 12 miesięcy, jeśli w państwie wystawiającym nakaz wydany został wcześniej wyrok sądowy lub nakaz zatrzymania na co najmniej 4 miesiące. Ponadto nakłada na państwa członkowskie obowiązek uznawania nakazu aresztowania wydanego w celu ścigania przestępstw, o ile są one czynami karalnymi w myśl prawa państwa wystawiającego nakaz, oraz. jeśli w myśl tego prawa zagrożone są nadzorem sądowym bądź nakazem zatrzymania na okres 3 lat, przy czym nie stosuje się do nich zasady podwójnej przestępczości czynu.
Zarówno Polska, jak i pozostałe państwa przystępujące do UF. zobowiązały się honorować Iz w. europejskie nakazy aresztowania od pierwszego dnia członkostwa. Celem lego aktu międzynarodowego jest uproszczenie i skrócenie procedur wydawania sobie nawzajem osób oskarżanych o ciężkie przestępstwa. Uzgodnione wspólnie wr grudniu 2lXH r. jednolite reguły w lej dziedzinie zobowiązują państwa członkowskie do wydawania takich osób, w tym własnych obywateli, na podstawie decyzji podjętej przez uprawnione władze sądownicze. Podstawową zmianą, w stosunku do przepisów dotychczasowych, jest obowiązek każdego państwa automatycznego uznania
155
Wyszukiwarka