78
- iLiorary Keaaer
Limit wydruku: O
Strona 78/228
A >1 uA Kikut ^,4 > l\tł> iUliWi»rf4«Mtti 'AWwmUU
Organlzac)a l (blatalnok służb policyjni na tumach polskich w latach 1795-1918
Milicja pozostawała pod zwierzchnictwem prezesa, ale bezpośrednie dowództwo sprawował komendant Milicji. Pomimo poparcia Senatu kandydatura Wojciecha Murzyńskiego nic uzyskała akceptacji Komisji Organizacyjnej z powodów formalnych (brak doświadczenia liniowego). Pierwszym komendantem został były pułkownik wojsk Rzeczpospolitej Polskiej, Karol Gordon. Po jego śmierci w 1820 roku już bez przeszkód Senat powierzył stanowisko komendanta Mężyńskiemu, które pełnił do 1831 roku. Ostatnim komendantem Milicji Wolnego Miasta Krakowa był Michał Mą-drzykowski. Faktyczny nadzór nad Milicją sprawował Wydział Policji, a następnie Wydział Spraw Wewnętrznych i Policji Senatu. Wśród oficerów Milicji dominowali byli wojskowi z Księstwa Warszawskiego.
Rekrutacja do oddziałów milicyjnych opierała się na przymusowym poborze. Każdy obywatel Wolnego Miasta Krakowa był zobowiązany do sześcioletniej służby. Niskie uposażenie i uciążliwa służba powodowały, iż dezercja stała się zjawiskiem nagminnym. W1817 roku Milicję podzielono na ruchomą i nieruchomą. Ta pierwsza wykonywała służbę policyjną na ulicach Krakowa, druga zaś pełniła warty przy budynkach urzędów państwowych. Oddziały żandarmerii utworzono w gminach wiejskich Rzeczpospolitej Krakowskiej, gdzie nadzór nad posterunkami sprawował miejscowy wójt. Dobór kadr do żandarmerii odbywał się na innych zasadach niż nabór do Milicji - opierał się na dobrowolnym werbunku. Poza tym kandydatom stawiano większe wymagania. Po pierwsze, musiał wykazać się umiejętnością czytania i pisania, a po drugie do pełnienia służby musiał mieć własnego konia. W zamian otrzymywał dość- wysoki żołd (500 złotych) oraz darmowe mieszkanie i stajnię.
Część żandannów pełniła służbę w stołecznym Krakowie, a pozostali rozlokowani zostali w 17 gminach wiejskich. Oprócz zadań wynikających z obowiązku ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego żandarmi mieli wspomagać działalność administracji terenowej (udział w ekspedycjach urzędowych i postępowaniu egzekucyjnym). Gdy po powstaniu listopadowym gminnych żandarmów przesunięto do Krakowa, odezwały' się krytyczne opinie wójtów, którzy skarżyli się, że z tego powodu cierpi służba publiczna w gminach. Mało skutecznie udawało się jej pacyfikować niezadowoloną ludność chłopską, a ponadto po upadku powstania listopadowego wielu jego uczestników znalazło zatrudnienie w jednostkach milicyjnych, co wywołało reperkusje zc strony państw zaborczych. W 1836 roku, w okresie okupacji Wolnego Miasta, aresztowano i zwolniono ze służby dużą liczbę funkcjonariuszy oddziałów milicyjnych pod zarzutem sympatii propolskich i postawy patriotycznej. W zreorganizowanej Milicji stanowiska oficerskie i podoficerskie obsadzono cudzoziemcami. Po upadku Wolnego Miasta Krakowa w 1846 roku rozwiązano formację milicyjną, a zachowano żandarmerię, której organizację dostosowano do potrzeb władz austriackich.
F* Ite!ix iLibrary Reader
77 - Paint
Wyszukiwarka