80

Spis treści    Notatki

-«j»- ®

}. VV. Wójcik,    fenwęzmii. Wamsowi

ISrt\    hy WolICH KtutoCI IV:,k, S|v / n,n. JHiT

toadziat 4. fanwaamifljzyaamfoatf sugadisifyia pnmwazóteuia lijmmainiu terrcrf/zmi

Wśród wielu dokonanych zmian wymienić należy zapisy, które polegają na zaktualizowaniu dotychczasowego wykazu konwencji międzynarodowych, a ponadlo wykazano dążenie do wzmocnienia kontroli realizacji konwencji oraz zaktualizowano wykaz przestępstw, który zawarty jest w omówionych w tej książce konwencjach, a szczególnie w międzynarodowej konwencji o zwalczaniu finansowania terroryzmu, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 9 grudnia 1999 r.

W Polsce została przeprowadzona cala procedura związania z protokołem, a dokument ratyfikacyjny został złożony w Sekretariacie Generalnym Rady Europy 10 listopada 2004 r. Protokół nie wszedł jeszcze w życie, ponieważ nie ratyfikowały go wszystkie państwa-strony europejskiej konwencji z dnia 27 stycznia 1977 r. o zwalczaniu terroryzmu.

5.6. Konwencja Rady Europy z dnia 16 maja 2005 r. o zapobieganiu terroryzmowi¹*

W trakcie III Szczytu Rady Europy, który odbył się w Warszawie 16 maja 21X15 r., /ostały otwarte do podpisu trzy konwencje:

I} konwencja Rady Europy w sprawie działań przeciwko handlowi ludźmi (Treaty Senes 197)K

2} konwencja Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi (TS 196),

3) konwencja Rady Europy o praniu pieniędzy, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa oraz o finansowaniu terroryzmu (TS 198)¹*.

/atom zostały otwarto do podpisu dwie konwencje dotyczące współpracy xv zakresie walki / terroryzmem, którym warto poświęcić nieco uwagi.

Do lipca 2006 r. jedynie Rosja ratyfikowała wspomnianą konwencję o zapobieganiu terroryzmowi. W imieniu Polski konwencja została podpisana IG maja 2005 r., a latem 2006 r. MSWiA przygotowało wniosek o jej ratyfikację.

Konwencja Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi sporządzona 16 maja 2005 r. w Warszawie jest pierwsza umową międzynarodową wielostronną, która ma na celu przede wszystkim zapobieganie istniejącym

¹⁴⁵ Niepublikowana, materiały MSWiA '*• Tak wyżej.

"" Jak wyżej.

16U

}. W. Wójcik, Prxem\łaa!m!C'&A:.'X9\<\:x:u feiiwęzwu. Wamsowi 2>Xfi I.StłN    J(,.l n'V>, ■ • hy WotlCiS KluWCI Hi-Hkc S|>. / O.O. 2i»T

■^l>;2ariKvi2iiitonif;.'>ig/iftXBłłiła .*OTi»usma »dtiumMMh 'JE

przejawom terroryzmu, a nie jego zwalczanie. Jej celem jest umożliwienie podjęcia ogólnoprewencyjnych działań wyprzedzających, nie zaś tylko pozwalających na wykrycie zaistniałych już przejawów terroryzmu, ściganie sprawców oraz ich osądzenie. Chodzi zatem o rozwijanie współpracy pomiędzy państwami-stronami poprzez podjęcie skutecznych środków zapobiegawczych oraz przeciwstawienie się publicznemu nawoływaniu do popełnienia przestępstwo charakterze terrorystycznym^ także rekrutacji oraz szkoleń na rzecz terroryzmu. Jcsl to warte podkreślenia nowatorskie spojrzenie w stosunkach traktatowych.

Ponadto konwencja uznaje, że przestępstwa o charakterze terrorystycznym, niezależnie od tego, przez kogo zostały popełnione, w żadnym wypadku nie mogą być usprawiedliwione względami politycznymi, filozoficznymi, ideologicznymi, rasowymi, etnicznymi, religijnymi lub innymi podobnej natury.

Wspomniane wyżej „publiczne nawoływanie do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym" oznacza rozpowszechnianie lub innego rodzaju udostępnianie przekazu do wiadomości publicznej, mające na celu podżeganie do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym, o ile takie zachowanie, w sposób pośredni lub bezpośredni, stwarza niebezpieczeństwo, że takie przestępstwo może zostać popełnione.

Jako „rekrutację na rzecz terroryzmu” konwencja określa namawianie innej osoby do popełnienia lub uczestnictwa w popełnieniu przestępstwa

0    charakterze terrorystycznym, lub też do przystąpienia do zrzeszenia lub grupy w celu przyczynienia się do popełnienia takiego przestępstwa.

„Szkolenie na rzecz terroryzmu" dla celów konwencji oznacza dostarczanie wskazówek do korzystania z materiałów wybuchowych, broni palnej lub innej broni albo trujących lub niebezpiecznych substancji, bądź też innych szczególnych metod lub technik, w celu popełnienia lub przyczynienia się do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym, ze świadomością, że dostarczone umiejętności mają być w tym celu użyte.

Zasady krajowej polityki zapobiegawczej (art. 3) powinny polegać na podjęciu odpowiednich środków, zwłaszcza w zakresie szkolenia organów ścigania i innych organów wyspecjalizowanych, a także w zakresie kształcenia, kultur}' informacji, mediów oraz podnoszenia świadomości społecznej, mając na celu zapobieganie przestępstwom o charakterze terrorystycznym

1    ich ujemnemu wpływowi na poszanowanie zobowiązań dotyczących praw człowieka wskazanych w postanowieniach europejskiej konwencji praw człowieka i podstawowych wolności z 1950 r., międzynarodowego paktu

161

ibuk.pl //ELIK