Ambicją każdego początkującego elektronika amatora jest zmontowanie własnymi silami choćby najprostszego odbiornika radiowego. W związku z tym przedstawiamy opis refleksowego, tranzystorowego odbiornika, który spełni Wasze oczekiwania. Można go wykonać w różnych wariantach z tranzystorami germanowymi lub krzemowymi, przystosowany do odbioru fal długich
lub średnich. Jak widać na schemacie (rys. I) odbiornik składa się z niewielu elementów, a jego konstrukcja mc powinna nikomu sprawić trudności.
Rys 2
Szpulkę skipie Z popieru
Po zapoznaniu się ze schematem ideowym, pierwszą czynnością będzie przygotowanie wszystkich elementów układu. Do wykonania anteny ferrytowej potrzebny będzie kilkunastocentymetrowy pręt ferrytowy oraz kilka metrów miedzianego drutu w emalii o średnicy 0,1 do 0,14 mm np. ze starego przekaźnika telefonicznego. Teraz zależnie od tego czy odbiornik będzie odbierał stacje na falach średnich czy długich, należy nawinąć odpowiednio 70 albo 200 zwojów drutu. Jednak zanim zaczniecie nawijać uzwojenia, na pręt należy nawinąć pasek papieru, który będzie stanowił podkładkę umożliwiającą umocowanie drutu za pomocą kleju tak, aby cewka nie rozwijała się. Wersję anteny do odbioru fal długich chcemy szczególnie polecić tym, którzy mieszkają w dużej odległości od miast gdzie pracują stacje nadawcze. Odbiór rozgłośni centralnej na falach długich, nasz odbiornik umożliwia na terenie całego kraju.
Obok nawiniętej cewki antenowej trzeba nawinąć jeszcze tzw. cewkę sprzęgającą. Dla fal średnich liczy ona 10 zwojów, dla długich - 20 zwojów.
Obydwie cewki powinny być nawinięte jak najbliżej jednego z końców pręta ferrytowego.
Drugi element indukcyjny to dław ik. Najprościej do tego celu użyć cewki OPF (bez rdzcnia)od odbiorników TV, albo wykonać ją samodzielnie nawijając na niewielkiej szpulce (rys. 2‘ około 800 zwojów drutu o 0,1 mm.
85