CCI20090825016

nachylonej powierzchni złoża, stacza się i zsuwa warstwa ziarn. W tej warstwie mieszanie lub segregacja są najbardziej intensywne. Gdy częstość obrotów dalej maleje, powierzchnia swobodna złoża prostuje się i grubość warstwy ruchomej maleje.

Przy małym kącie tarcia pomiędzy ziarnami oraz ścianką bębna oraz przy niskim stopniu napełnienia zachodzi ślizganie ziarn po ściance w kierunku przeciwnym do jej przesuwu, co prowadzi do falowania złoża.

Oyama [32] podał wzór do obliczenia częstości obrotów bębna A

« = <⁷-⁵⁸>

Zaleca się przy powiększaniu skali mieszalnika stałość liczby Froude’a Fr = n² Djg = const [38, 51], co prowadzi do zależności n\Di = n\D₂ = const.

Jak widać, wzór empiryczny (7-58) spełnia w przybliżeniu ten warunek.

7.8,2. Mieszanie dyfuzyjne

Analizując cyrkulację materiału ziarnistego w bębnie (rys. 7-7), można w uproszczeniu przyjąć, że ziarna odbywają drogę po określonych torach cyrkulacji. Mieszanie polega więc na zmianach torów cyrkulacji ziarn.

Mieszanie promieniowe występuje, jeżeli ziarna zmieniają tory w płaszczyznach przyległych do osi obrotu bębna (w kierunku promienia). Proces ten przebiega najszybciej w warstwach zsuwających się po powierzchni pochyłej materiału (rys. 7-7), gdzie występują największe gradienty prędkości (strefa mieszania).

Mieszanie osiowe jest z reguły znacznie słabsze od promieniowego. Występuje ono, jeżeli ziarna zmieniają swoje tory cyrkulacji względem płaszczyzn prostopadłych do osi obrotu (przechodząc z jednej płaszczyzny do drugiej przyległej). Proces ten przebiega najintensywniej w pobliżu bocznych ścian bębna, gdzie występują największe osiowe gradienty prędkości powstałe w wyniku oddziaływania na materiał bocznych ścian bębna. W ten sposób formuje się charakterystyczny profil wzdłużnego ukształtowania ładunku [16] pokazany na rys. 7-8. Strefy A, B, .... L