klsti266

295

ROZDZIAŁ 9. OBRÓBKA WICI I WŁÓKNA

obyczajek do rzeszot i sit etc. O łyżkach z kory (fig. 263) napomknęliśmy już w § 300. Niżej będzie mowa o wyrobach plecionych z kory, przerobionej na wici (§ 306 i n.).

Najbardziej wziętą jest kora lip; poza tern — i niektórych innych drzew, np. wiązów. Także" brzoza często oddaje swą korę na potrzeby człowieka. Obłupią się korę z drzewa tylko w tym okresie roku, kiedy łatwo odchodzi od.pnia, a więc wiosną i wczesnem latem.

263. Łyżka z kory. Polesie zachodnie (Polska). Rys. autor.

Proceder obłupiania jest bardzo prosty. Jako narzędzie służy pospolicie zwykła siekiera, którą przecina się korę wpoprzek na drzewie, a następnie płata ją od góry do dołu wzdłuż, w jednem miejscu. Od tego rozpłatanego miejsca począwszy, obdziera się ją dalej dokoła od j)nia.

Użytkowanie kory drzewnej należy do prastarych cech ludzkiej kultury i spotykamy się z niem na całej kuli ziemskiej.

! Rozdział 9. Obróbka wici I włókna, i

306. Wiciami, w szerszem znaczeniu słowa, nazywa się wszelki materjał, z którego lud sporządza plecionki (np. plecione pasy, kapelusze słomkowe, kosze, lasy, płoty i t. p.) a także powrozy i rozmaitego rodzaju wiązania. Wici bywają samorodne i sztuczne. Do pierwszych zaliczamy korzenie, łodygi, źdźbła i liście traw, witki, cienkie strzały¹ młodych drzewek, wreszcie i grubsze, dostatecznie giętkie pręty. Do wici sztucznych należą paski z pociętej skóry lub kory, albo z cienko łupanego drewna oraz nitki i sznury skręcone z włókien.

1

Strzałą nazywa się pień drzewa od powierzchni ziemi aż do korony.