Photo0002

nia — przy przyjętej za dopuszczalną wartości prędkości obwodowej u₂ (patrz rys. 8.3).

Wytrzymałość materiałów stosowanych obecnie w konstrukcjach kół wirników promieniowych umożliwia uzyskanie z jednego stopnia maksymalnego sprężu: e« 2,5 przy wirnikach zamkniętych z łopatkami zagiętymi do tyłu oraz e 5 przy wirnikach otwartych z łopatkami merydio-nalnymi.

Jak więc wynika z powyższego, jednostopniowe przepływowe promieniowe maszyny sprężające mogą być zarówno wentylatorami jak i dmuchawami, a nawet sprężarkami.

Rys. 8.1. Schemat dwustopniowej wirowej sprężarki promieniowej

1 — koło wirnika I stopnia; 2 — dyfuzor; 3 — kanał kierowniczy; 4 — koło wirnikowe II stopnia; 5 — wał; 6 — wieniec łopatkowy koła wirnikowego; 7 — kolektor zbiorczy; 8 — łopatka wieńca koła wirnikowego: 9 — kanał nawrotny; 10 — króciec wylotowy; 11 — łopatka kanału kierowniczego; 12 — łopatka dyfuzora; 13 — króciec wlotowy

Na rysunku 8.1 przedstawiono schematycznie przekroje wzdłużny i poprzeczny dwustopniowej sprężarki promieniowej. Wskutek sił wywołanych obrotem wieńca łopatkowego koła wirnika 6, u wlotu do wieńca łopatkowego powstaje podciśnienie w stosunku do ciśnienia panującego w obszarze, skąd czynnik jest zasysany. Powoduje to stały dopływ czynnika do sprężarki.

W wieńcu łopatkowym następuje doprowadzenie energii do sprężanego czynnika. Energia ta zostaje przekształcona w energię potencjalną (ciśnienia), energię kinetyczną (prędkości) i wreszcie w energię cieplną, które obrazują straty powstałe podczas procesu sprężania.

Do zamiany energii kinetycznej, będącej do dyspozycji u wylotu z koła wirnikowego, na energię potencjalną służy dyfuzor 2.

282