porównawcza029 bmp

4

f fcońcowa ocena osiągnięć szkolnych 16-letniego lub starszego ucznia następuje w postaci testów egzaminacyjnych w celu uzyskania świadectwa ukoń-/ czenia szkoły średniej (małej matury). Uczniowie oceniani są w skali 7-stop-/ niowej. W ustaleniu ostatecznego stopnia z danego przedmiotu bierze się pod | uwagę nie tylko wynik końcowego egzaminu, ale również oceny uzyskiwane a / w nauce w ciągu ostatnich dwóch lat. Dwa lata po uzyskaniu małej matury \f uczniowie mogą zdawać na wyższy poziom - pełnej matury. Egzamin ten można zdawać z 2—4.przedmiotów (najczęściej trzech). Egzamin maturalny j można zdawać nie tylko w szkołach średnich, ale również w kolegiach dalsze-y go kształcenia, przeznaczonych dla ludzi dorosłych.

8.    Ocena skuteczności szkoły

Narodowe testy egzaminacyjne są nadzorowane przez Zarząd Egzaminów Szkolnych i Oceny. Podejmowane są również kroki przez Ministerstwo Oświaty, by na bieżąco sprawdzać poziom pracy nauczycieli, m.in. przez Związki Nauczycielskie. Władze oświatowe w niewielkim stopniu polegają na wynikach badań edukacyjnych, stąd też na badania przypada nie więcej niż 0,1% budżetu na oświatę (Halls, 1995, s. 1031). Władze oświatowe w większym stopniu polegają na wynikach prac różnych komitetów i komisji powoływanych ad hoc do zbadania jakiejś konkretnej sprawy.

9.    Reformy oświatowe końca XX wieku

W latach osiemdziesiątych nastąpiło zerwanie z tradycją decentralizacji na rzecz centralizacji odpowiedzialności za oświatę. Uszczuplona została władza LEA — na rzecz Ministerstwa Oświaty, a więc władza została przesunięta do centrum, ale równocześnie więcej uprawnień dostał dyrektor placówki oświatowej. Na zmianach straciła przede wszystkim administracja lokalna (LEA). Szkoły, które mają powyżej 200 uczniów, mogą być wyłączone spod LEA, a tym samym być bezpośrednio finansowane przez władze centralne.

Wiele uczyniono, w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, by integrować dzieci mniejszości narodowych (Indie, Pakistan, Bangladesz, kraje Morza Karaibskiego) poprzez oświatę. Rezultaty tej polityki spotkały się jednak w społeczeństwie angielskim z krytyczną oceną.

10. Problemy do rozwiązania w XXI wieku

Wiele wysiłków w dziedzinie oświaty trzeba będzie podjąć, by wzmocnić wielokulturowe społeczeństwo angielskie. Można się spodziewać problemów z asymilacją dzieci pochodzących z rodzin muzułmańskich. Islamiści domagają się powołania odrębnych szkół dla wyznawców tej religii. Dotyczy to zwłaszcza wychowania dziewcząt. Należy się również liczyć z tym, że koedukacja będzie kontestowana.

Można także zakładać, że zostanie podniesiony wiek obowiązku szkolnego z 16 do 18-19 lat. Realistyczne wydaje się oczekiwanie wzrostu odsetka przyjęć na wyższe studia. Planowana jest wielka ekspansja w tym zakresie.

Wielkie zmiany są również przewidywane w kształceniu nauczycieli. Coraz więcej zwolenników zdobywa pogląd, że uczenie jest sztuką, a więc że nauczycieli powinno się kształcić przede wszystkim w szkole. Powstaje koncepcja tworzenia „szkół ćwiczeń”, podobnie jak to się dzieje w kształceniu lekarzy i prawników. Są to tendencje rozbieżne z tymi, które występują w Europie Zachodniej, gdzie kształcenie nauczycieli jest mocno zakorzenione w' uniwersytetach. Czas pokaże, w którym kierunku zwróci się w tym zakresie Anglia i Walia.

23