Do utworów piroklastycznych zalicza się:
• bomby wulkaniczne - ich wielkość najczęściej zbliżona jest do średnicy 30 -50 cm, ale zdarzają się także bomby o objętości przekraczającej 1 m3; ich kształt jest owalny, wrzecionowaty, co świadczy o ich stygnięciu w powietrzu; jeśli zawierają dużo gazów mogą pękać w locie; bomby o kształcie nieregularnym są fragmentami skał zakrzepływ w czasie wcześniejszych erupcji;
• szlaka - wyrzucone w powietrze fragmenty szklistej, pęcherzykowatej lawy o średnicy rzędu 10 cm;
• scoria - (wł. piana) fragmenty gąbczastej lawy krzepnącej w powietrzu, o wielkości orzecha;
• lapille - (wł. małe kamyczki) materiał gruboziarnisty złożony z fragmentów wielkości grochu lub orzecha, powstały z ciekłej lawy lub częściej z rokruszonych law zakrzepłych wcześniej;
• piaski i popioły wulkaniczne - stanowią najdrobniejszą frakcję materiału piroklastycznego, powstały z ciekłej lawy lub częściej z rokruszonych law zakrzepłych wcześniej; najczęściej towarzyszą erupcjom kwaśnych law;
• pumeks - tworzy się z wyrzucanych w powietrze bryłek lawy pieniącej się pod wpływem wydobywających się gazów; znaczna część gazów zostaje uwięziona wewnątrz bryłek pumeksu nadając im charakter porowaty (gąbczasty); powoduje to spadek ich gęstości i umożliwia unoszenie się na wodzie przez długi czas po erupcji.
Emitowane gazy nazywane są ekshalacjami wulkanicznymi. Dzieli się je
na trzy grupy:
• Fumarole - są to gorące (800 - 200°C) wyziewy pary wodnej, CO2, F2, Cl2, S, H2, N2 z dodatkiem H2S, S02, HC1, HF, par NaCl i FeCl3. Występują w kraterach i szczelinach czynnych wulkanów.
• Solfatary - są to wyziewy o temperaturze 200 - 100°C, złożone głównie z paiy wodnej, z niedużymi ilościami H2S i C02. Często występują w kraterach drzemiących wulkanów.
• Mofety - są to suche, chłodne wyziewy, zawierające głównie C02.