7*6. ZAGADNIENIA TEMPERATUROWE W WYPARCE WIELODZIAŁOWEJ

Zgodnie z przyjętymi oznaczeniami różnicę temperatur między temperaturą pary grzejnej a temperaturą wrzącego roztworu w kolejnych działach wyraża się jako:

Ati = T_t — t_x

^    ^2 ⁼ T₂ -^2

At_n = T_n — t_m.

Suma różnic temperatury w całej wyparce wielodziałowej:

Xdl = Ati -{- At2 “i^- ... ~f" At_a    (7.19)

stanowi tzw. użyteczną różnicę temperatury.

Maksymalna całkowita różnica temperatury w wyparce wielodziałowej jest różnicą pomiędzy temperaturą pary grzejnej doprowadzanej do pierwszego działu T_u a temperaturą pary wtórnej odprowadzanej z działu ostatniego do skraplacza T_k:

dr = T₁ —(7.20)

Całkowita różnica temperatury dr jest większa od sumy różnic temperatury Z At o wielkość strat temperaturowych.

7.7. STRATY TEMPERATUROWE W WYPARCE

Straty temperaturowe związane z prawem Raoułta są to straty temperaturowe związane z faktem, że pod tym samym ciśnieniem roztwór wrze w temperaturze wyższej niż sam rozpuszczalnik. Dla poszczególnych działów obliczamy je jako różnicę pomiędzy temperaturą wrzenia roztworu i temperaturą oparów:

At| — ty — 7*1; At₂— t₂ —    ... At_n — t_n T_n.

Sumaryczne straty temperaturowe w całej wyparce w związku z prawem Raoulta wyniosą: Xdf' = dlj -|- At₂ At₂ *f ... -j-d/^.    (7.22)

Straty temperaturowe powodowane oporami hydraulicznymi przepływu oparów z przestrzeni oparowej działu poprzedniego do przestrzeni grzejnej działu następnego są zwykle określane szacunkowo w wysokości 1 — 1,5 deg. Suma strat temperaturowych spowodowanych oporami hydraulicznymi wyniesie:

2dI_M = (1-1,5) n.    (7.23)

W aparatach wyparnych o małej szybkości cyrkulacji uwzględnia sięjeszcze stratę temperaturową dl", powodowaną przez ciśnienie hydrostatyczne słupa roztworu. Zwykle przejmuje się 20% maksymalnej straty temperaturowej/ która występuje u podstawy rurek elementu grzejnego. Sposób wyznaczania di" pokazano w przykładzie 7.6.

233