Zapalenie to przebiega najczęściej pod postacią ropni (hepatitis aposte-matosa) i powstaje jako wynik pierwotnego zakażenia bakteriami (bezpośrednie uszkodzenie wątroby z zewnątrz lub endogenne, np. przez ciała obce pochodzące z czepca) lub infekcji wtórnej, przerzutowej. Wtórne ropnie mogą być pochodzenia krwio-, żółcio- i limfogennego lub przenoszą się z okolicznej tkanki zmienionej zapalnie. Czasem bakterie są wprowadzone do wątroby za pomocą larw pasożytów, które przedostają się z jelita do tego narządu. Rzadko źródłem zakażenia jest zapalenie żyły wrotnej.
Ropień wątroby to ognisko barwy jasnożółtej, zielonożółtej lub szarej, wypełnione w środku śmietanowatą, bezwonną lub cuchnącą ropą. Z zewnątrz otoczone jest torebką łącznotkankową o różnej grubości. W starszych ropniach dochodzi do zagęszczenia płynnej ich zawartości, a nawet zwapnienia, co przypomina zaprawę murarską. Ropnie krwiopochodne występują z reguły licznie,
W obrazie mikroskopowym obserwuje się ogniskowy naciek granulocytów obojętnochłonnych (infiltratio purulenta), otaczających - zwykle dobrze widoczne - kolonie bakterii ropotwórczych. W starszych ogniskach bakterie ulegają zniszczeniu i wspólnie z obumarłymi granulocytami tworzą wysięk ropny, prowadzący do rozmiękania tkanki wątrobowej. Jest to wynik uwolnienia proteaz z rozpadłych granulocytów, które to enzymy trawią uszkodzone przez bakterie hepatocyty, jak również komórki sąsiadujące z ogniskiem zapalnym. Powstaje ropień niedojrzały ( abscessusimmaturus), a po rozpłynięciu takiego ogniska -ropień dojrzały (abscessus maturuś). Na obwodzie ropnia pączkują srodbłonki naczyniowe i mnożą się fibroblasty, a więc powstaje ziarnina zapalna, będąca barierą dla dalszego szerzenia się zakażenia. Z czasem ziarnina włóknieje i powstaje od strony wewnętrznej wyściółka, zwana niesłusznie błoną ropotwór-czą (membrana pyogenes). Małe ropnie mogą ulec całkowitemu rozpuszczeniu i wessaniu, większe - otoczeniu przez torebkę włóknistą lub zbliznowareniu.
82