IMGA89 (3)

64 2. Media » wymiarze społecznym i Indywidualnym

Tibeł* 2J. Przykładowa rozmowa przeprowadzona przez Justynę Pajkert na czacie w _eksperymentu realizowanego przez B. Siemienieckiego

^raHla

«Ct,

Rozmowa na czacie

sk@te_n@_m@x@: cze

{Yiiiiiiiik: Cze sfc@te_n@_m@x@: Jak się nazywasz j ^ Viiiiiiiik: Wiktoria

I Yiiiiiiiik: A Ty

sk@te_n@_m@x@: ja Marcin ile masz lat

Viiiiiiiik: 10

Viiiiiiiik: A Ty

sk@te_n@_m@x@: ja 8

sk@te_n@_m@x@: trochę za stara jesteś dla mnie

sk@te_n@_m@x@: opisz się

i yiiiiiiiik: Niewysoka blondynka, włosy do ramion, szczupła

Viiiiiiiik: A Ty yiiiiiiiik: No...

sk@te_n@_m@x@: nieduży, czarne włosy, waga 31,134 cm

Viiiiiiiik: No ja mam 140, waga prawie 30

| sk@te_n@_m@x@: Skąd jesteś Viiiiiiiik: z Torunia, a Ty sk@te_n@_m@x@: z Malborka yiiiiiiiik: Masz gg

sk@teji@_m@x@: tak

sk@teji@ jn@x@: a ty | yiiiiiiiik: tak

I rioffitejotg jn@x@: Podaj swój numer gg

Rozmowa za pomocą komunikatora I Ania: znamy się? Z kim rozmawiam 143331 Z Łukaszem

Ania: nie znam

Łukasz: ale możesz poznać, w Toruniu jestem w poniedziałki, bo potem wyjeżdżam

Ania: skąd masz mój numer gg?

Łukasz: z wyszukiwania, mieszkasz na Mickiewicza?

Ania: nie

Łukasz: Opisz mi siebie

Ania: masz maila? Wyśle Ci zdjęcie

Łukasz: tak [e-mail]

Łukasz: jesteś super

Ania: teraz ty mi prześlesz zdjęcie?

Łukasz: dopiero jak wrócę do domu mogę przesłać

Łukasz: czasami bywam na imprezach w Toruniu. W Imperialu, u Szwejka

Ania: a ja w Imperialu, Latino

Łukasz: może kiedyś tam wpadnę, na jakiej ulicy masz akademik

Ania: Gagarina

Łukasz: to niedaleko szosy bydgoskiej Ania: tak

Łukasz: Tam jeżdżę do serwisu, miło mi było cię poznać. Może w niedzielę się spotkamy na gg o 19

Ania: będę, przedstaw jak mnie zaczepisz, to będę wiedziała z kim rozmawiam

Łukasz: dobra

Tabela 2.3 ukazuje mechanizm rozmowy prowadzonej z wykorzystaniem komunikatora. Chłopak, wspominając o swojej pracy, dzięki której bywa w Toruniu, oraz o spędzaniu w tym mieście wolnego czasu, chce zwrócić uwagę dziewczyny na możliwość realnego spotkania, czym zwiększa swą atrakcyjność. Podświadome działanie jest określane przez Wallace (2001, s. 187) prawem przyciągania. Przyjmuje ono, że ludzie bardziej są skłonni darzyć sympatią tych, którzy mają podobny odbiór rzeczywistości, podobny styl życia. Ryszard Tadeusiewicz (2002) zwraca uwagę, że zasada przeciwieństw nie sprawdza się w sieci. Przedstawione przykłady rozmów wskazują, że Internet staje się sceną, na której odbywa się gra, a tożsamość jednostki jest jednym z jej elementów.

Odrębnym zagadnieniem, którego nie sposób pominąć w trakcie dyskusji

0    społeczeństwie sieciowym, jest funkcjonowanie człowieka w dwóch wymiarach. Jeden wymiar to działanie człowieka w świecie fizycznym, gdzie staje on naprzeciw innego człowieka czy społeczności i musi podejmować setki decyzji mających wpływ na jego dalsze życie. Drugi wymiar to obecność w sieci, gdzie informacja dopływająca do internauty jest wyrywkowa, a jednocześnie tworzy on swój obraz według własnych potrzeb, fantazji i wyobrażeń. Wulf R. Halbach (1994, s. 219) scharakteryzował to następująco: Realność rzeczywistości rozpada się na dwa obszary: niezbędnego doświadczania obcości oraz subiektywnego przeżywania doświadczania samego siebie.

Warto też zwrócić uwagę na to, że w świecie fizycznym doświadczamy siebie przez innych, a w świecie wirtualnym to my kreujemy siebie przez wyobraźnię. Powstający dualizm widzenia siebie i widzenia nas przez innych buduje inne niż dotychczas związki człowieka ze światem. Slavoj Żizek (2001, 185-223) zwraca uwagę, że uczestnik wirtualnego forum ma możliwość swobodniejszej ekspresji siebie niż w świecie rzeczywistym, gdzie kontrola społeczna jest bardziej rygorystyczna. Dlatego ustalenie tożsamości internauty wymaga rozpatrzenia obu stron: rzeczywistej

1    wirtualnej.

Media, kreując środowisko sieciowe, generują różnego typu nowe zachowania, np. swój - obcy. Przebywać w sieci to przynależeć do społeczności „swojaków”. Mamy tu do czynienia z jednej strony z poczuciem splendoru z powodu przynależności do społeczności sieciowej, z drugiej z próbą znalezienia sobie oparcia w walce z przeciwnościami losu istniejącymi w rzeczywistości. Wszystko to dzieje się w warunkach rozdarcia tożsamości. Jest także i inny wymiar układu swój - obcy. Swój to ten, którego spotykamy w sieci, natomiast obcym jest osoba niefunkcjonująca w Internecie. Podział ten wskazuje na budowanie przez media interaktywne specyficznej tożsamości, której wymiar jest dość słabo zbadany.

Przy kontaktach bezpośrednich zdecydowanie łatwiej poznajemy komuniku jące się z nami osoby. Przez okres ewolucji wytworzyliśmy mechanizmy świadome i podświadome, które nas informują o zamiarach tych, z którymi wchodzimy w relacje komunikacyjnej nabieramy zaufania lub lepiej przewidujemy zachowania naszych rozmówców. W świecie Internetu kilka ogólnych danych przekazywanych przez internautę stanowi wizytówkę budującą pierwsze wrażenie. Także dyskusja w sieci ma inny ry tm niż w kontaktach bezpośrednich, przede wszystkim jest znacznie wolniejsza. Na podstawie