P4092841

0-2 cm: 2-21 cm:

21-46 cm:

46-82 cm:

Profil nr 122

Lokalizacja: Kotlina Sandomierska, Płaskowyż Tarnogrodzki, N-ctwo Narol, L-ctwo Lubliniec. oddz. 15b. położenie płaskie Drzewostan: dębowy (na zdjęciu widoczny za łąką)

Runo:    Urtica dioica 2, Lysimachia vulgaris 2. Holcus lanatus 2, Rubus plicatus i

Carex ramota 1, Mycelis muralis, Peucedanum palustre +, Dryopteris car thusiana +. Oxalis acetosella +

Gleba

Ol, liście dębu w różnym stopniu rozkładu

A. szary (2,5Y 5/2: 2,5Y 3/2), umiarkowanie wilgotny piasek gliniasty mocny, bezszkieletowy, struktura foremnowielościenna zaokrąglona układ słabo zwięzły, pH w H_;0 5,0, pH w KCI 4.0, korzenie + + +/++ ++, przejście wyraźne

Gor. beżowordzawa, sinopopielata, plamista (2.5Y 6/3: 2.5Y 5/4), wilgotna glina średnia, słabo szkieletowa (5% żwir i kamienie polodowcowe). struktura foremnowielościenna ostrokrawędzista. układ zwięzły. pH w H_;0 5.9 pH w KCI 4,6, korzenie ++. przejście wyraźne Gor. rdzawa, popielata, plamista (2.5Y 6/4; 2.5Y6/4). wilgotna glina lekka bezszkieletowa. struktura bryłowa, układ zwięzły pH w H.O 6.1. pH w KCI 4.8. korzenie ++, przejście stopniowe

82-120 cm: IICGr. stalowosina. z rdzawymi plamkami i czarnymi pieprzami (2.5Y 64.

2,5Y 5/4), wilgotna glina ciężka, bezszkieletowa. struktura spójna, układ zwięzły, pH w H-0 6,9. pH w KCI 5.5. korzenie po)6dyncze Diagnoza gleby I siedliska

Typ: gleba gruntowoglejowa

Podtyp: gleba gruntowoglejowa właściwa (Hapllc Gleysol)

Odmiana podtypu: niecałkowita Rodzaj: gliny zwałowe

Gatunek: piasek gliniasty, glina lekka i średnia na glinie ciężkiej, bezszkieletowej

Typ próchnicy: muli wilgotny

Kategoria i indeks trofizmu: eutroficzna, ITGL 35,1

Aktualna żyzność siedliska: las wilgotny. Lw-N

Potencjalne zbiorowisko roślinne: niski grąd subkontynentalny z Carat ramota (Ti

l/o-Carplnetum cariceiosum remotaa Sokol. 1980)

Występowanie poziomu gleyic w całym profilu pod poziomem A. zawierającym poniżej 5.8% C org i o miąższości poniżej 20 cm. po zwała klasyfikować glebę jako gruntowoglejową właściwą. Zwraca tu uwagę odmienność barw w porównaniu z poprzednimi typami gleb Dominują barwy ciemne, popielate, sine i ich połączenia, które są najłatwiej dostrzegalnym objawem poziomu diagnostycznego gleyic W głębszych poziomach przybywa barw sinych i popielatych, co jest efektem zmniejszających się Ilości tlenu wraz ze zwiększa jącym się udziałem części splawialnych. Jest to gleba żyzna i zasobna, ale bardzo (rudna w zakładaniu upraw leśnych, jak większość gleb gruntowoglejowych

100