142
Tabela IV. 1. Wyniki obliczeń obiegu utylizacyjnego
Symbol |
Wymiar |
Wariant | ||||
Wielkość |
1 |
2 |
3 |
4 | ||
Temperatura pary |
*0 |
400 |
400 |
400 |
400 | |
Ciśnienie pary |
20 |
25 |
30 | |||
świeżej |
Po |
bar |
15 | |||
Entalpia pary świeżej Entalpia wody na |
k |
kJ/kg |
3256 |
3248 |
3240 |
3232 |
linii granicznej .< = 0 (dla Po) |
i'o |
kJ/kg |
844.6 |
908,6 |
962,0 |
1008,4 |
Temperatura nasycenia Temperatura wody |
'.(Po) |
•c |
198,3 |
212,4 |
223.9 60 |
233,4 60 |
zasilającej |
•c |
60 |
60 | |||
Entalpia wody | ||||||
zasilającej |
1* |
kg |
252.3 |
252,7 |
253.2 |
253,6 |
Wydajność kotła |
m, |
kĘ s |
35.75 |
34.51 |
33,46 |
32,11 |
Ciśnienie w kond. |
Pk |
bar |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
0,05 |
Entalpia końcowa | ||||||
ekspansji |
1 |
kg |
2368 |
2322 |
2304 |
““ |
Końcowy stopień | ||||||
suchości |
*» |
- |
>0.9 |
> 0,9 |
0,895 |
<0,9 |
Ciśnienie zaczerni | ||||||
regeneracyjnego |
p. |
bar |
0.2 |
02 |
0,2 |
0.2 |
Entalpia pai y | ||||||
zaczepowej |
1, |
kJ/kg |
2524 |
2470 |
2452 |
— |
Odniesiony rtrumień | ||||||
pary zaczepowej |
a. |
- |
0.04798 |
0,04927 |
0,04987 |
— |
Praca jednostkowa turbiny Moc turbiny |
i |
kJ/kg |
880.5 |
918.7 |
928,6 |
- |
parowej |
N-n. |
kW |
31478 |
31702 |
31074 |
— |
Sprawność obiegu gazowo-pa roween Odniesiony przyrost |
łop Alor |
% |
40,91 |
41,00 |
40,74 |
- |
sprawności |
_ |
0.477 |
0.480 |
0,471 |
— | |
'Itg | ||||||
Temperatura gazów | ||||||
kominowych |
U |
°C |
173.8 |
184,2 |
192,9 |
204,0 |
Rys. IV.6. Sprawność rzeczywistego obiegu gazowo-parowego z kotłem utylizacyjnym bez dopalania w funkcji temperatur t3. l* przed i za turbiną gazową [53]
2. Obiegi parowo-gazowe z dopalaniem w kotle parowym
Temperatura maksymalna gazów grzejnych w kotle utylizacyjnym bez dopalania wynosi 450—550°C. Ze wzrostem strumienia paliwa doprowadzonego do paleniska kotła temperatura ta rośnie i przy nadmiarze powietrza (A % 1,1) dochodzi do 1800°C. W miarę wzrostu dopalania można dobierać coraz to wyższe parametry pary i stosować bloki parowe z przegrzewem międzystopniowym i rozwiniętą regeneracją. Im wyższa sprawność bloku parowego ł/TP, tym większą osiąga się sprawność obiegu skojarzonego paro-wo-gazowego. Przyrost sprawności dtjOP w odniesieniu tło sprawności bloku parowego rośnie ze wzrostem średniej górnej temperatury obiegu kombinowanego, tj. ze wzrostem maksymalnej temperatury obiegu Uirhogazowego t3. Przy pełnym dopalaniu w kotle (A a 1,05—1,1) moc bloku parowego jest wielokrotnie większa od mocy turbiny gazowej:
/VTG
W wysokosprawnych blokach parowych kombinacja z turbiną gazową daje wzrost sprawności
Ali~u
- — = 2 — 7%.
Redukcja zużycia paliwa niewiele mówi o ekonomiczności bloku kombinowanego GP, dopóki nie uwzględnia się ceny paliwa i kosztów inwestycyjnych. Z reguły zespół turboca/c >vy wymaga znacznie droższych gatunków paliwa niż kocioł parowy, który może być opalany ciężkimi mazutami bądź paliwem stałym — węglem kamiennym lub brunatnym.
Przyjmijmy dla przykładu siłownię kombinowaną G?. w której udział paliwa doprowadzanego do turbiny gazowej wynosi 24%, zaś całkowite zużycie paliwa jest mniejsze o 6% w porównaniu z blokiem parowo-tur-