Prawo i p k s V Konarska Wrzosek (102)

ności, wyrokiem nakazowym można orzec środek karny określony w art. 22 § 2 pkt 2-6 k.k.s., tj. przepadek przedmiotów, ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, przepadek korzyści majątkowej, ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku korzyści majątkowej, zakaz prowadzenia określonej działalności gospodarczej, wykonywania określonego zawodu lub zajmowania określonego stanowiska, podanie wyroku do publicznej wiadomości lub orzec środek karny określony w art. 47 § 2 pkt 2 k.les., tj. przepadek przedmiotów lub ściągnięcie równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów (art. 172 § 2 k.k.s.).

4.    Brak wątpliwości co do okoliczności czynu i winy oskarżonego.

Kolejną przesłanką warunkującą postępowanie nakazowe jest brak

gwarancyjny

charakter

wątpliwości co do okoliczności czynu i winy oskarżonego (art. 500 § 3 k.p.k_). Wymieniona przesłanka ma charakter wybitnie gwarancyjny. Zważyć w^rszak trzeba, że sąd wydaje wyrok nakazowy na posiedzeniu bez udziału stron (art. 500 § 4 k.p.k.). Stąd, okoliczności czynu i wina oskarżonego nie mogą budzić jakichkolwiek wątpliwości.

Omawiana przesłanka zostanie spełniona, gdy oskarżony przyznał się w postępowaniu przygotowawczym do popełnienia zarzucanego mu czynu, a przyznanie znajduje potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym. Wątpliwości może budzić, czy wystąpienie wymienionej przesłanki będzie miało miejsce także wtedy, gdy oskarżony kwostionuje sprawstwo i w^rinę, bądź choćby jeden z tych elementów, ale inne zebrane dowody wskazują, że to on dopuścił się zarzucanego czynu i można przypisać mu winę. W każdym razie powołana przesłanka wymaga zebrania w dochodzeniu w^f sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe takiego materiału dowodowego, który dawać będzie pełną podstawę do powzięcia przez sąd przekonania, że wszystkie okoliczności przedmiotowe i podmiotowo czynu objętego aktem oskarżenia, zostały wyjaśnione w sposób niebudzący wątpliwości.

5.    Brak ujemnych przesłanek trybu nakazowego.

Negatywne przesłanki postępow-ania nakazowego określone zostały w art. 501 Icp.k. w zw. z art. 113 § 1 oraz w art. 171 łdcs.

Wydanie wyroku nakazowego w^r sprawoch o przestępstwa skarbowo i wykroczenia skarbowo jest zatem niedopuszczalne:

1)    w stosunku do osoby pozbawionej wolności w tej lub innej sprawie,

2)    jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 79 § 1 k.p.k. (art. 501

łcp.k. w zw^r. z art. 113 § 1 k.k.s.).

W literaturze przedmiotu podkreśla się, że brak możliwości wydania wyroku nakazowogo, gdy oskarżony jest pozbawiony wolności w tej lub innej sprawie, podyktowany jest przede wszystkim tym, iż pozbawienie określonej osoby wolności utrudnia jej realizację prawda do obrony (zob. D. Kala, Tryby szczególne..., s. 118). Skoro sąd wydaje wyrok nakazowy na posiedzeniu bez udziału stron, a wiec praktycznie z ograniczeniem lub wyłączeniem jawmości i bezpośredniości, jak też kontradyktoryjności postępowania, brak w ustawie

435