Scan10031 (8)

amimo wielokrotnych powtórzeń utrwalają jedynie fragmenty te-Muszą też włożyć znacznie więcej wysiłku w śledzenie toku Dwiadania. Po krótkim skupieniu męczą się, wyczerpane gubią Jrwa i przestają rozumieć treść. Nie są zdolne do „wyłowienia” ze polnego gwaru kwestii ważnych w danynęmpmencie i dlatego nie regg^rozumieją polecenia nauczycielkL^__^/

(Czytanie wymaga od ucznia zaangażowania nie tylko już wykształ-jnej mowy, lecz również wytworzenia nowych powiązań słuchowo-jkowych między abstrakcyjnymi pojęciami: głoskami i literami. Je-nawet początkowo wystarczające jest rozpoznawanie wzrokowe 5ych wyrazów, np. kot, mak, lis, to i tak dziecko będzie musiało Eeprowadzić ich analizę wzrokowo-słuchową w chwili, gdy pojawią dłuższe wyrazy, np.: kotlina, makulatura, listopad, czy zmienione Bńcówki, np.: kotem, makami, lisie, oraz gdy zacznie naukę pisania.

'Uczniowie z zakłóceniami w procesie analizy i syntezy słuchowej V)gą mieć trudności w tych zadaniach, które wymagają dźwięko-analizy słowa bez jego obrazu graficznego. Dotyczy to odpo-■awania głoski na początku i na końcu (np. w wyrazie „kot” — ■ferwsza głoska to „k”, ostatnia „t”), w różnicowaniu głosek podobnych dźwiękowo (np. p - b: półka - bułka, paki - baki, pryk - bryk, asta - basta, łapa — Łaba), w dzieleniu słowa na głoski (np. s — a — i—o-l-o — t), w tworzeniu sylab z dwóch głosek, a tym bardziej trzech (np. m - a to razem ma, m - a - k to mak), w scalaniu głosowanego lub sylabizowanego przez nauczyciela słowa itp. Najlep-Izą prognozą dla czytania jest to, jak szybko i sprawniejiziecko uczy Kię dzielić słowa na głoski i z głosek tworzyć wyrazy. ^

I Z problemami czytania wiąże się również wadliwa wymowa i opóźnienia w rozwoju mowy. Powszechnie uważa się, że dziec-■o pięcio-, sześcioletnie powinno opanować prawidłową wymowę ■rszystkich głosek języka ojczystego. Głoski trudne to: samogłoska iy’ oraz spółgłoski „z, s, c, dz” wymawiane przez większość dzieci fcrzyletnich, „r” przez większość czterolatków oraz „ż, sz, dż, cz” przez fcgół pięciolatków. Tak więc o wadach wymowy możemy mówić 'u dziecka sześcioletniego. Zarówno opóźnienia w rozwoju mowy, [Wędy wymowy, jak i trudności w czytaniu mogą mieć tę samą przy-Iczynę — zakłócenia i opóźnienia percepcji słuchowej. Poza tym zaburzona wymowa, niezależnie od tego, co ją powoduje, zakłóca tworzenie się prawidłowych powiązań słuchowo-wzrokowych. Dziecko np. szepleniące nieprawidłowo wiąże literę „s” z głoską „sz”.