Omdlenie jest to przejściowa utrata świadomości i napięcia mięśniowego w następstwie zmniejszenia mózgowego przepływu krwi i niedotlenienia.
Przyczynami omdleń mogą być zmiany w układzie krążenia (kardiomiopa-tie, wady wrodzone serca), zaburzenia metaboliczne i endokrynologiczne (np. hipoglikemia, niedoczynność tarczycy), patologia ośrodkowego układu nerwowego (padaczka, guzy mózgu), zatrucia (leki, narkotyki), zaburzenia rytmu serca (wydłużenie QT, częstoskurcz, blok przedsionkowo-komorowy). Najczęściej występują omdlenia wazowagalne. Są one spowodowane nieprawidłową-autore-gulacją.jńdadu krążenia,--oporu- i pojemności łożyska-naczyniowego, głównie niewydolnością odruchów utrzymujących prawidłowy rytm serca i ciśnienie tętnicze podczas długotrwałej pozycji stojącej, w źle wentylowanych pomieszczeniach, w emocji lub bólu, przy gwałtownej zmianie pozycji ciała.
Są trzy typy omdleń:
• Omdlenia mieszane (5jQ^8Q5&--pacjentów)' najczęstsze, w których występuje zwolnienie czynności serca i spadek ciśnienia tętniczego.
Omdlenia mogą poprzedzać objawy prodromalne: nudności, wymioty, zawroty głowy, mroczki przed oczami, duszność, pocenie się. 1
zależy od przyczyny^omdleń. W nawracających omdleniach wazo-wagalnychH&osnj£jjię--dietę zawierającą zwiększoną ilość soli i płynów, poleca się unikanie sytuacji, w których omdlenia występują. Przy dłuższym staniu korzystne jest wykonywanie czynności zwiększających powrót krwi do serca, jak częste poruszanie nogami, kucanie, poruszanie palcami nóg, wciąganie brzucha, kręcenie szyją z przyginaniem brody do klatki piersiowej. W przypadku zasłabnięcia przyjęcie pozycji leżącej lub siedzącej z głową między kolanami zapobiega całkowitemu omdleniu. Farmakoterapia jest trudna, często nieskuteczna, nie ma jednolitego schematu leczenia.