Teoria międzynarodowa w latach ’90.
kontekst - kryzys realizmu
W ostatnich latach dominacja realizmu została nieco zachwiana jako skutek trzech zjawisk: o globalizacji - w centrum zainteresowania polityki światowej znalazły się całkowicie nowe zagadnienia
o
kryzysu pozytywizmu - metodologiczna podstawa realizmu zaczęła się chwiać na skutek nowych argumentacji rozwijanych w ramach nauk społecznych i filozofii nauki, neoliberalny instytucjonalizm zyskał na znaczeniu jako główna przeciwwaga dla realizmu
O świat społeczny rz^Jzi się prawdlowośriami które
mogą zastać odkryte poprzez stosowanie odpowiednich teorie o epistemologia empiryczna.
Post-pozytywizm jest zatem reakcją na dominację tych czterech założeń w ramach teorii międzynarodowej. Rezultatem tego jest wyłonienie się nowej kartografii teorii międzynarodowej w latach 90. XX wieku, którą można scharakteryzować w oparciu o trzy zagadnienia:
o kontynuacja popularności trzech głównych teorii stosunków
międzynarodowych
o wyłonienie się teorii post-pozytywistycznych
o rozwój społecznego konstnrkcjonizmu.