▲ Zeszyt haiku z ery Meiji.
Kolekcja prywatna. Zgodnie z tradycją miłośnicy haiku zbierają się, aby zaprezentować zgromadzonym swoje wiersze, zapisując je pędzelkiem we wspólnym zeszycie. Poeta-mistrz przystawia swoją pieczęć po każdym haiku. Po dziś dzień poeci haiku kaligrafują swoje wiersze pędzelkiem.
Dojściu do władzy wojowników w epoce Kamakura (1192-1333) towarzyszył rozwój kaligrafii bardziej energicznej i pełnej wigoru. Za dynastii Song ^ (960-1279) został wprowadzony buddyzm zen W i chińscy mnisi, którzy zamieszkali na wyspach, przywieźli ze sobą styl bardziej indywidualny. Kaligrafie ich autorstwa były szczególnie cenione podczas ceremonii parzenia herbaty, gdyż sadó 31 ii („droga herbaty") opiera się na filozofii zen.
W epoce Edo 31P (1603-1868) w świątyniach zaczęto uczyć sztuki kaligrafii dzieci z ludu. Nauczycielami byli mnisi buddyjscy, samurajowie, lekarze i kapłani zintoistycz-ni. W1900 r.( w erze Meiji, oba sylabariu-sze (ibiragana i katakana) zostały zredukowane do 46 znaków i przyjęły ostateczny kształt. Od tamtego czasu pozostałe znaki kany (za wyjątkiem só-gana) są nazywane hentai-gana.
W chwili narodzin kany pisanie w języku japońskim było możliwe wyłącznie w oparciu o system zapisu fonetycznego. Jednak przemiany następujące w języku, wynikające z wprowadzenia dużej liczby słów