Modele-uklady głosów w akordach bez prymy.
W praktyce improwizacji jazzowej pianiści wykształcili pewne modelowe sposoby grania akordów w lewej ręce jako podkład harmoniczny dla improwizacji - linii melodycznej prowadzonej przez prawą rękę. Zazwyczaj akordy są grane w układzie głosów bez prymy, czyli dźwięku podstawowego, który z reguły realizuje basista. Akordy bez prymy (tzw. ROOTLESS YOICINGS) mogą występować w następujących układach:
9 |
nona (g) |
5(6) | |
7 |
septyma ; |
\ |
3 |
5(6) |
kwinta/seksta |
9 | |
3 |
tercja |
7 |
kwinta/seksta
tercja
nona
septyma
Rzadziej stosowane są modele:
A
3 |
tercja(decyma) |
7 | |
9 |
nona |
\ |
5(6) |
7 |
septyma |
3 | |
5(6) |
kwinta(seksta) |
2(9) |
septyma
kwinta
tercja
sekunda/nona
Oto przykłady zastosowania modeli @ [§! jd |5| w połączeniach akordów tworzących popularną w jazzie formułę kadencyjną II - V7 -1:
0 ma 8 ® ®
W
oi ć<n>
F=
W
D~
£ #=? |
1 ® |
© |
© © i#.....•£■■■■ ir - |
© —tt:-------- |
D -p—g. |
4 %)| |
^ ir ^........7+...................................— '— |
■-W)- . -c^ v - c„5„ O) | |
—Sc |
—i1-::...........-.-tr.:...............—- |
U..............-i |