skanuj0051 (46)

5. Międzynarodowe aspekty ochrony przyrody

202

CORINE—Biotopes. Autorzy tej koncepcji oczekują, że ostateczny spis ostoi odzwierciedli pełen zakres biogeograficznego zróżnicowania krajów uczestniczących w programie.

Realizację programu CORINE—Biotopes rozpoczęto w 1985 roku, najpierw tylko w ówczesnej Wspólnocie Europejskiej, a nieco później także w państwach skandynawskich. We wczesnych latach 90. ubiegłego wieku program ten objął także środkową Europę, następnie nadbałtyckie kraje dawnego Związku Radzieckiego, wreszcie Albanię i byłą Jugosławię. We wszystkich krajach uczestniczących w programie powołano zespoły specjalistów, którzy typowali ostoje CORINE według kryterium rozmieszczenia stanowisk i gatunków z tzw. list CORINE. Pierwszą wersję wykazu gatunków, przygotowaną przez międzynarodową grupę ekspertów na podstawie list IUCN i aneksów do konwencji berneńskiej, kilkakrotnie weryfikowano i uzupełniano.

Kryteria Miejsce występowania gatunku z list CORINE (lub właściwego dla tego gatun-wyróżniania j^_u siedliska) można uznać za ostoję CORINE, jeśli jest ono:

^)S01    ■ miejscem występowania więcej niż 1% europejskiej populacji danego gatunku

(lub jego biotopu) albo jednym z co najwyżej stu miejsc występowania tego gatunku (lub biotopu);

■    jednym ze stu najważniejszych w Europie stanowisk danego gatunku (lub biotopu) z lokalnych list CORINE;

■    jednym z pięciu najważniejszych stanowisk gatunku (lub biotopu) z lokalnych list CORINE w regionie.

Jak z tego wynika, ostoje CORINE mogą mieć rangę europejską (międzynarodową), regionalną lub tylko krajową. Zostały one opatrzone literowymi kodami, odpowiednio nazwane i sklasyfikowane. Typologię i klasyfikację ostoi kilkakrotnie zmieniano, głównie w związku z wejściem w życie Dyrektywy Siedliskowej oraz wzrostem liczby uczestników programu, spowodowanym zwłaszcza poszerzeniem Unii Europejskiej o nowych członków.

W Polsce kryteriom CORINE odpowiada 956 ostoi, zajmujących łącznie ok. 20% powierzchni kraju (Dyduch-Falniowska i in. 1999). Są one zróżnicowane pod względem zajmowanej powierzchni, bogactwa gatunkowego, stopnia naturalności, statusu własnościowego i prawnego. Wprawdzie częściowo są one objęte różnymi formami ochrony przyrody jako parki narodowe, parki krajobrazowe lub rezerwaty przyrody, ale rangę europejskiej ostoi CORINE mogą mieć także obszary nie-podlegające ochronie prawnej na mocy prawa krajowego.

Użyteczne adresy internetowe: ptl.gisat.cz/info1 .shtml, www.gridw.pl/monprzy/p3_1 .html

Właściwa interpretacja stanu środowiska przyrodniczego w skali Europy i w granicach poszczególnych państw oraz jego kartograficzna prezentacja wymagały stworzenia ujednoliconego systemu wyróżniania, opisu i klasyfikacji jednostek przestrzennych, wyróżniających się w terenie, na zdjęciach lotniczych i satelitar-