1. Wyeliminowanie biedy i głodu, zakłada zmniejszenie o 50% liczby osób z dochodem dziennym poniżej dolara, cierpiących głód.
2. Zapewnienie powszechnej edukacji podstawowej.
3. Promowanie równości płci i równych praw kobiet, eliminacja nierówności w dostępie do kształcenia.
4. Zmniejszenie umieralności niemowląt i dzieci poniżej 5. roku życia o 60%.
5. Poprawa zdrowia ciężarnych przez obniżenie o 75% liczby zgonów około porodowych.
6. Walka z zakażeniami HIV/AIDS, malarią i innymi chorobami, a co najmniej zatrzymanie tendencji wzrostowej ich występowania.
7. Zapewnienie bezpiecznego środowiska życia przez zmniejszenie o 50% liczby osób pozbawionych dostępu do wody pitnej i poprawa warunków 100 min osób żyjących w slumsach.
8. Rozwijanie globalnego partnerstwa ze wszystkimi instytucjami, które chcą pomóc w realizacji powyższych celów.
Europejski Komitet Regionalny - horyzont działań 2020 r.
* Zdrowie jako podstawowe prawo człowieka.
* Równość w zdrowiu i solidarność w działaniu na rzecz zdrowia.
* Aktywne współuczestnictwo ludzi, instytucji i społeczności lokalnych.
Założenie:
* dualizm - podział na dwie odrębne sfery: ducha - nauki humanistyczne; materii - nauki przyrodnicze,
* świat materialny jest maszyną, przyrodą rządzą prawa mechaniki,
* choroba jest fizyczną usterką organizmu, spowodowaną przez konkretny czynnik biologiczny,
* chorobę somatyczną można zrozumieć bez odniesienia do czynników psychicznych; „chore ciało" można leczyć w oderwaniu od umysłu,
* lekarze mają wiedzę specjalistyczną i oferują jedynie prawomocną terapię zadaniem lekarza jest przywrócenie prawidłowego funkcjonowania uszkodzonego mechanizmu,
* właściwym miejscem leczenia jest szpital, który dysponuje techniką i personelem medycznym
Kryteria oceny opieki:
* „prawdziwa" choroba somatyczna nie ma nic wspólnego z problemami „psychicznymi"
Wymagania:
* upewnić się czy pacjent stosuje się do zaleceń terapii
* podział na duszę i ciało spowodował, że lekarze głownie zajmowali się ciałem, niedoceniano czynników psychicznych, społecznych, środowiskowych,
* ciałem człowieka jako maszyny złożonej z różnych części zajmują się różni specjaliści,
* lekarze nie są jedynym źródłem wiedzy na temat zdrowia i choroby, uprawnione są alternatywne formy wiedzy,
* pacjent nie jest postrzegany jako integralna osoba; traktowany jest instrumentalnie, przedmiotowo, należy traktować pacjenta jako aktywną istotę, liczy się jego samopoczucie, a nie tylko zdrowie fizyczne,
* koncentracja na chorobie, traktowanej jako brak zdrowia, leczy się tylko jednostkę chorobową,
* nieuwzględnianie się czynników środowiskowych i wpływu sytuacji życiowych,
* zdrowie traktowane „inżynieryjnie"; akcent na technologię medyczną, uważaną za jedyną drogę do lepszego zdrowia,
* zdrowienie nie musi przebiegać w szpitalu, leczenie z zastosowaniem techniki
(środki farmakologiczne, chirurgia) niekoniecznie przewyższa inne formy terapii.
Model holistyczno- funkcjonalny = holizm -gr. holos, cały, całkowity.
* istnieje hierarchia systemów, z których każdy jest jednocześnie częścią większego systemu i zbiorem systemów podrzędnych (całość- część),
* zachodzi integracja czynników somatycznych i psychicznych (zależności psychosomatycznej somatopsychiczne),
* całościowe, systemowe i procesualne rozumienie zdrowia i choroby,
* relacja struktur funkcjonalnych człowieka oraz człowieka i jego środowiska